Η σπασίκλω μαθητευόμενη αστυνομικίνα Constable Stalker (Saoirse Ronan) θα κληθεί να συνεργαστεί με τον μεθύστακα σνομπ επιθεωρητή Stoppard (Sam Rockwell) για να βρεθεί ο δολοφόνος σειράς καλλιτεχνών που παρεμποδίζονται από το να μεταφέρουν το θεατρικό «ποντικοπαγίδα» στη μεγάλη οθόνη.
Ο Χίτσκοκ υποστήριζε ότι το κοινό θυμάται μολις τα τελευταία 20 λεπτά κάθε ταινίας. Σε μια εποχή που το πραγματικό προβλημα του κινηματογράφου είναι η σεναριακή ολοκλήρωση της αφήγησης, είναι πολύ καίριο και προφητικό πώς μεθοδικά αυτή η ιστορία πλαισιώνει ένα ενδυναμωμένο τέλος από τις πρώτες κιόλας σκηνές της. Δυστυχώς, η αέναη προσπάθεια του πλούσιου σε τηλεοπτική εμπειρία Tom George να μεταμορφωθεί σε Wes Anderson, στερεί στις αφηγηματικές αρετές να ανθίσουν εκτός φόρμας. Υπερβολικά πολλά split screens, (σχεδόν) αλφαδιασμένα κάδρα, χρωματική παλέτα υπό το πρίσμα της αισθητικής του Robert D. Yeoman. Η σκιά της Αγκάθα Κρίστυ δικαιολογεί αρκετές ατεχνίες για τους πιθανούς εγκληματίες που με ευκολία τους «κοιτάμε όπως τρέχουν» αν και γνωρίζουμε εκ προοιμίου ότι ο τερματισμός τους θα φτάσει στο νήμα των τίτλων τέλους, περίπου στις 2 ώρες.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr