Ο Καρλ και η Γιάγια είναι δύο νεαρά μοντέλα μόδας και ζευγάρι, που συμμετέχει σε μια κρουαζιέρα σε μια πολυτελή θαλαμηγό. Εκεί θα συναναστραφούν με ανθρώπους πολλών διαφορετικών καταβολών, ενώ διάφορα απρόοπτα θα δοκιμάσουν τους χαρακτήρες όλων των επιβατών.
Κοινωνική σάτιρα με την οποία ο σουηδός σκηνοθέτης Όστλουντ κέρδισε στο Φεστιβάλ Καννών τον δεύτερο Χρυσό Φοίνικα της καριέρας του, μετά από το «Τετράγωνο» («The Square») του 2017. Πρόκειται για διεθνή συμπαραγωγή με συμμετοχή κι ελλήνων παραγωγών, γυρισμένη εν μέρει πάνω στη θαλαμηγό Christina O του Αριστοτέλη Ωνάση, στο Κατάκολο και στην παραλία Χιλιαδού της Εύβοιας.
Παρότι η «Ανωτέρα βία» («Force Majeure», 2014) ήταν εξαιρετική στο μεγαλύτερο μέρος της, προσωπικά βρίσκω τις δύο ταινίες του Όστλουντ που την ακολούθησαν προβληματικές.
Λίγο πράγματα που τα έχουμε ξανακούσει και που τα έχουμε ξαναδεί (κοινωνική ανισότητα, κομουνισμός εναντίον καπιταλισμού, η ρηχότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κτλ.), λίγο μια εύκολη, εξυπνακίστικη προσέγγιση, λίγο η σκηνοθετική επένδυση στο σοκ αντί στην ουσία και λίγο τα εξεζητημένα σενάρια, η συζητήσιμη αναπαράσταση των χαρακτήρων.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, εκτός από την έξυπνη εναρκτήρια σκηνή (που ακόμα κι αυτή ξεχειλώνει το εύρημά της), η ταινία μού φάνηκε άρρυθμη, άσκοπη και πλατειασμένη, βαλτώνοντας περισσότερο στην αναληθοφάνεια όσο προχωρούσε, αφού η εξέλιξη της σχέσης μεταξύ Καρλ και Άμπιγκεϊλ στερείται πειστικότητα.
Ευτυχώς τουλάχιστον το καστ προσφέρει απολαυστικές ερμηνείες, από την αφασική ομορφιά του Ντίκινσον, στη χειριστική γοητεία της Ντιν (που δυστυχώς έφυγε από τη ζωή ξαφνικά και πρόωρα τον Αύγουστο στα 32 της χρόνια), την πονηριά της Ντε Λεόν ως Άμπιγκεϊλ και τη γνώριμη τρέλα του Χάρελσον ως καπετάνιου.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr