Αμερική δεκαετία 1950: Η Αλις και ο Τζακ έχουν την τύχη να ζουν σε μία ονειρική κλειστή κοινότητα, που φιλοξενεί τις οικογένειες όσων εργάζονται για ένα πειραματικό και άκρως απόρρητο εγχείρημα. Οσο οι σύζυγοι απασχολούνται με το μυστικό σχέδιο «ανάπτυξης προοδευτικών υλικών», οι γυναίκες περνάνε τον χρόνο τους απολαμβάνοντας μία πολυτελή ζωή χωρίς έγνοιες. Μόνη απαίτηση είναι η διακριτικότητα και η αφοσίωση όλων στο σχέδιο. Οταν η Αλις αντιλαμβάνεται τη νοσηρή φύση της κοινότητας, αρχίζει να απαιτεί εξηγήσεις.
Αρχικά πρέπει να αναγνωρίσουμε στην Ολίβια Γουάιλντ ότι έχει έξοχη σκηνοθετική ματιά, στήνει υπέροχα κάδρα, κρατάει αξιοθαύμαστα τον ρυθμό, έχει καταπληκτικό ήχο και πολύ ταιριαστές μουσικές επιλογές για την ιστορία της, αλλά... πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι έχει φτιάξει μια ταινία - κράμα αρκετών ταινιών που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Η δυστοπία και οι εγκλωβισμένοι άνθρωποι σε έναν ψεύτικο κόσμο δεν αποτελούν δική της έμπνευση. Οσο η πλοκή εξελίσσεται, προσπαθεί ο θεατής να θυμηθεί ποια ταινία του θυμίζει και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι λίγες αυτές οι ταινίες... Λίγο από τις «Γυναίκες του Στέπφορντ», λίγο από «Truman Show», λίγο «Matrix», λίγο ψυχολογικό θρίλερ με ατμόσφαιρα Αμερικής του '50 και έτοιμη η ταινία μας...
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr