Αντιπολεμικό δράμα του Λουί Μαλ όπου ο σκηνοθέτης ανασύρει από τη μνήμη του δικά του βιώματα και εμπειρίες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δραματουργικός χρόνος ο χειμώνας του 1944 και χώρος η καθολική σχολή Σαν-Κρουά, η οποία στη δίνη του πολέμου φαντάζει στα μάτια των παιδιών ως επίγειος παράδεισος – αλλά ως πότε. Ατού της ταινίας που απέσπασε τον Χρσό Λέοντα στο φεστιβάλ Βενετίας, οι συγκινητικές σκηνές που ο Μαλ στήνει μεταξύ των κεντρικών ηρώων, δύο αγοριών (θαυμάσιες ερμηνείες των εφήβων Γκασπάρ Μανές και Ραφαέλ Φειτό).
Μια ευαίσθητη ταινία – ίσως η πιο ευαίσθητη του δημιουργού της – που όπως τα «Απαγορευμένα παιχνίδια» του Ρενέ Κλεμάν, η «Αυτοκρατορία του ήλιου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ και η «Ελπίδα και δόξα» του Τζον Μπούρμαν εστιάζει με επιτυχία στην πιο σκληρή πλευρά του πολέμου στην οποία το παιδί γίνεται θύμα της άδικης πραγματικότητας. Να σημειωθεί ότι η ταινία διεκδίκησε το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας και το πρωτότυπου σεναρίου (Μαλ).
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr