Χρησιμοποιώντας ως σημείο αναφοράς το μουσείο Μπέργκμαν -και το σπίτι του- καθώς και τις περιηγήσεις στους τόπους γυρισμάτων του σπουδαίου Σουηδού σκηνοθέτη, παρακολουθούμε τη δόμηση μιας Μπεργκμανικής ταινίας, που είναι όμως και κάτι ανώτερο, αφού δεν αποτελεί αποκλειστικά φόρο τιμής στις ταινίες του μοναδικού Σκανδιναβού σκηνοθέτη αλλά μια νέα ανάγνωση στα ψυχοδράματα, που πλέον αποφεύγονται από τη μεγάλη οθόνη. Η Μία Χάνσεν Λοβ, μαζί με τη δομημένη κινηματογραφική της αφήγηση, κάνει μια ουσιαστική αυτοκριτική αφού η ταινία αποτελεί μια μυθοπλαστικά πλασμένη αυτο-βιογραφία. Ζευγάρι κινηματογραφιστών ψάχνουν έμπνευση και συνειδητοποιούν ότι πλέον ζουν μέσα από τις δημιουργίες τους και όχι για να συλλέξουν εμπειρίες και να βιώσουν πράγματα που θα μιλήσουν εκ των υστέρων.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr