Το 1973, ο Εντουάρ Μολιναρό γύρισε αυτήν την πανέξυπνη κωμωδία, στην οποία πρωταγωνστούν ο επιβλητικός Λίνο Βεντούρα, στο ρόλο ενός επαγγελματία δολφόνου και ο αέρινος Ζακ Μπρελ, στο ρόλο του απελπισμένου εγκαταλειμένου συζύγου.
Οι δύο αυτοί άνθρωποι, για εντελώς διαφορετικούς λόγους, νοικιάζουν δωμάτια στο ίδιο ξενοδοχείο. Ο μεν πρώτος, ο Μιλάν, επειδή βρίσκεται απέναντι από το δικαστήριο, όπου θα καταθέσει ένας μάρτυρας ο οποίος απειλεί με αποκαλύψεις, τις οποίες όμως δεν επιθυμούν εκείνοι οι οποίοι προσέλαβαν τον Μιλάν για να του κλείσει το στόμα. Ο δε δεύτερος, ο Πινιόν, επειδή θέλει να συναντήσει τη γυναίκα του, η οποία τον εγκατέλειψε για τα μάτια ενός ψυχίατρου και να την πείσει να γυρίσει πίσω. Όταν όμως εκείνη αρνείται να τον συναντήσει,ο Πινιόν κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας και σώζεται χάρις στον Μιλάν. Από τη στιγμή εκείνη, ο Πινιόν προσκολλάται στον Μιλάν, τον θεωρεί φίλο του και ζητά να τον βοηθήσει. Κι έτσι ξεκινά μια ιστορία μονομερούς φιλίας, η οποία δημουργεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις με αποτέλεσμα ο χρόνος να περνά και η ώρα που ο μάτυρας θα φτάσει στο δικαστήριο να καταθέσει, να πλησιάζει!
Ευφυέστατη ταινία με αγωνιώδη, αν και κωμική εξέλιξη, η οποία παραμένει αρυτίδωτη παρά τα 50 περίπου χρόνια που έχουν περάσει. Η θαυμάσια αυτή κωωδία αποτελεί μεταφορά στον κινηματογράφο, του θεατρικού έργου “Το συμβόλαιο”, του Φρανσίς Βεμπέρ. Και είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο πως ο Μολιναρό κατάφερε να μεταφέρει τη δράση του έργου στου σινεμά, κρατώντας πάνω απ’ όλα την ουσία του κειμένου. Που είναι η βαθιά ανθρώπινη ματιά του συγγραφέα επάνω στους χαρακτήρες, Που από τη μια, βγάζει τα βαθιά κρυμένα ανθρώπινα συναισθήματα του εκτελεστή και από την άλλη γεννά αισθήματα φιλίας προς εκείνον από τον απελπισμένο σύζυγο.
Μια ουμανιστική κωμωδία καταστάσεων, λοιπόν, με έξυπνο και βαθύ χιούμορ-καμία σχέση με, άνευ ουσίας, ανελέητα χαχανητά- μια ταινία για τη φιλία, την αθωότητα, την αγάπη, την πίση και την εμπιστοσύνη.
Ο Μολιναρό πήρε στα χέρια του ένα εξαιρετικό έργο και το μετέτρψε σε ένα κινηματογραφικό διαμάντι. Μια ταινία που μαζί με το γέλιο έχει και πολλές στιγμές συγκίνησης καθώς ξεχειλίζει απ΄ανθρωπιά! Θαυμάσιο μοντάζ, το οποί συμβάλλλει τα μέγιστα στο τελικό αποτέλεσμα, εξαιρετικές ερμηνείες και όχι μόνον από τυς δύο πρωταγωνιστές.
Μια ταινία που αξίζει να δείτε, επειδή συμπυκνώνει όλα τα θετικά στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ένα διασκεδαστικό, χορταστικό κινηματογραφικό έργο, το οποίο δεν τελειώνει έσα μας μόλις πέσουν οι τίτλοι του τέλους.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com