Έχοντας αρχικά τον υπότιτλο Rise of the Blood Queen, το νέο Hellboy επέλεξε τελικά να τον διαγράψει, συσκοτίζοντας έτσι τα όρια ανάμεσα σ’ αυτό και την πρώτη ταινία της σειράς, το Hellboy του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο (ετ: Hellboy: Ο ήρωας της Κόλασης, 2004), με τον Ρον Πέλμαν στον ομότιτλο ρόλο. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι, μιας και η νέα ταινία, τρίτη κατά σειρά, μετά και το Hellboy II: Η χρυσή στρατιά (2008), επιχειρεί ένα είδος «επανεκκίνησης» του μύθου, με τον δαίμονα από την Κόλαση, ανθρώπου κατά το ήμισυ, υπό την επίβλεψη του πνευματικού του πατέρα Μάικ Μινιόλα, να είναι απόγονος του μυθικού βασιλιά Αρθούρου. Με άλλα λόγια, οι δημιουργοί της αποφάσισαν να αναδιαμορφώσουν τον κεντρικό χαρακτήρα και να του προσδώσουν συμπεριφορές και ιδιότητες που δεν τις είχε στις δύο προηγούμενες ταινίες του ντελ Τόρο: να τον μετατρέψουν σε άξιο ήρωα της σημερινής γενιάς των θεατών των πολυκινηματογράφων, που θα την καταβρούν με τον θερμόαιμο κόκκινο Διάβολο με την πανίσχυρη γροθιά και την παιδική καρδιά.
Η νέα ταινία ξεκινάει τον 5ο μ.Χ. αιώνα, με τον Αρθούρο και τον μάγο Μέρλιν να εξαλείφουν την απειλή της πανίσχυρης μάγισσας Νίμουε (η Κυρά της λίμνης;), την οποία ο πρώτος αποκεφαλίζει και διαμελίζει, για να μεταφερθεί και ταφεί σε διαφορετικές περιοχές της Αγγλίας από τους πιστούς του Ιππότες. Όμως, η κατάρα της παραμένει, όπως είχε παραμείνει και η κατάρα μιας άλλης πανίσχυρης μάγισσας στη Μάσκα του Σατανά (1960). Η θανάσιμη αντίπαλος του Χελμπόι (τον υποδύεται άψογα ο Ντέιβιντ Χάρμπουρ) έχει παρουσιαστεί και το σκηνικό έχει στηθεί, ώστε να μεταφερθούμε πια στο σήμερα και στην Τιχουάνα, όπου αυτός ξαναβρίσκει έναν παλιό του φίλο, που τώρα πια είναι παλαιστής-βρικόλακας, και τον αντιμετωπίζει δυναμικά στο ρινγκ, ανακαλώντας στη μνήμη μας δεκάδες μεξικανικές ταινίες με παλαιστές, όπου κυριαρχούσε το όνομα του Σάντο.
Και στη συνέχεια, ο βρετανός Νιλ Μάρσαλ, συνεχίζοντας να αντλεί υλικό από ταινίες, δοξασίες και θρύλους, ενσταλάζει τον τρόμο και τα σπλάτερ στοιχεία που είχαμε αγαπήσει στην πρώτη του μεγάλου μήκους (Πανσέληνος, 2002), μαζί με τη συνεχή δράση των σημερινών ταινιών με υπερήρωες, υπογράφοντας μία επική περιπέτεια φαντασίας και τρόμου, με εξαιρετικά ειδικά εφέ, που δεν σε κάνει στιγμή να βαρεθείς. Γιατί το Hellboy, πιστό στο ύφος του κόμικ, είναι μία ταινία άδολης και καθαρής διασκέδασης – τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Κι αν το να σου αρέσει είναι λάθος, ποιος θα ήθελε να είναι σωστός; Αν μου πείτε ο σινεφίλ του Κλέφτες καταστημάτων, θα σας απαντήσω ότι τούτη η ταινία δεν έγινε γι’ αυτόν και σίγουρα δεν απευθύνεται σ’ αυτόν!
Δημήτρης Κολιοδήμος