ΣΥΝΟΨΗ: Σεπτέμβριος 1886. Ένα χρόνο πριν, το Μνημείο Ουάσινγκτον ανακηρύχθηκε το ψηλότερο κτίριο του κόσμου και η γαλλική κυβέρνηση πιέζει τον διάσημο μηχανικό Γουστάβο Άιφελ να δημιουργήσει κάτι πιο θεαματικό για την Παγκόσμια Έκθεση του 1889, η οποία θα φιλοξενηθεί στο Παρίσι. Εκείνος έχει μόλις ολοκληρώσει τη συμβολή του στην ανέγερση του Αγάλματος της Ελευθερίας και προτιμά να ασχοληθεί με τον σχεδιασμό του μετρό της πόλης. Όμως, όλα θα αλλάξουν όταν συναντήσει και πάλι την Αντριέν, μια μυστηριώδη γυναίκα από το παρελθόν του. Το μεταξύ τους πάθος θα φουντώσει ξανά, εμπνέοντάς τον Άιφελ στην πραγματοποίηση ενός παράτολμου εγχειρήματος. Ένα πάθος που απειλεί να καταστρέψει τις ζωές και των δυο, καθώς και την ίδια την κατασκευή του Πύργου.
Αυτό το πάθος πάντως, παρά τις διαβεβαιώσεις των δημιουργών της ταινίας, είναι «ελεύθερα» προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις ενός ρομαντικού υπερθεάματος με αποτέλεσμα η ιστορική ακρίβεια να πηγαίνει περίπατο, μετατρέποντας αυτή την πανάκριβη γαλλική υπερπαραγωγή σε χρονογράφημα του ερωτικού μυστικού που βρίσκεται στα θεμέλια του πιο αναγνωρίσιμου μνημείου της Γαλλίας. Χρονογράφημα ή όχι, η ταινία καθηλώνει το θεατή με αυτό το συνδυασμό ρομαντισμού και θεάματος που διέθετε και ο Τιτανικός (πάντα τηρουμένων των αναλογιών) αλλά και με την αναμφισβήτητη χημεία του πρωταγωνιστικού ζεύγους. Ο πάντα άξιος Ρομέν Ντουρίς πλάθει ένα μυστηριώδη και ευαίσθητο Γουστάβο Άιφελ, προφανώς αυτοσχεδιάζοντας αρκετά αφού η ιδιωτική ζωή του διάσημου μηχανικού υπήρξε πάντοτε ένα μυστήριο. Δίπλα του η Έμα Μάκι με το εντυπωσιακό της πρόσωπο μας παραδίδει μια αριστοκράτισσα-πρωτοφεμινίστρια η ζωή της οποίας δεν εξελίχθηκε κατά τα προβλεπόμενα.
Οι σκηνές σχεδιασμού και κατασκευής του Πύργου, παρά το γεγονός ότι μένουν στο φόντο της ρομαντικής ίντριγκας, παραμένουν εντυπωσιακές και ενδιαφέρουσες.
Χορταστικό υπερθέαμα, απάντηση της Γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας στο Χολιγουντιανό προιόν, συνάντησε αξιόλογη εμπορική ανταπόκριση στο Γαλλόφωνο κόσμο. Εξάλλου ποιος γνωρίζει καλύτερα από τους Γάλλους πώς να προφέρει το L’Amour Toujour!
Τάσος Ντερτιλής
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα grandmagazine.gr