Το δράμα μιας νεαρής στρατευμένης Παλαιστίνιας η οποία ξαφνικά ανακαλύπτει πως ο μέχρι τότε φυλακισμένος αγωνιστής και πατέρας της δεν είναι ο πραγματικός της πατέρας, παρουσιάζει η ταινία «Αμίρα» του Αιγύπτιου σκηνοθέτη Μοχάμεντ Ντίαπ, που το 2016, στο «Ένα κάποιο βλέμμα» των Κανών, μας είχε εντυπωσιάσει με την ατμοσφαιρική του «Κλούβα».
Πρόκειται για ένα καλογυρισμένο, δοσμένο με αρκετό σασπένς, μελόδραμα που αναφέρεται σε μια υπόθεση λαθεμένης ταυτότητας που αφορά ένα από τα χιλιάδες παιδιά που γεννιούνται με τεχνητή γονιμοποίηση ανάμεσα σε Παλαιστίνιους φυλακισμένους σε Παλαιστίνιες φυλακές και τις συζύγους τους. Ένα τέτοιο παιδί είναι και η Αμίρα της ταινίας, που ανακαλύπτει την αλήθεια στα 17 της χρόνια, όταν ανακαλύπτεται πως το σπέρμα του συζύγου που μεταφέρεται που μεταφέρεται από τη φυλακή για τη σύζυγο, ανήκει σε στείρο πρόσωπο. Αποτέλεσμα: τοι προηγούμενο σπέρμα, που χρησιμοποιήθηκε για την Αμίρα δεν ανήκε στο σύζυγο αλλά σε κάποιο άλλο πρόσωπο.
Οι ανατροπές δεν σταματούν όμως εδώ. Ο Ντίαπ, εμπνευσμένος από αληθινά γεγονότα, φτιάχνει μια ωραία, με σασπένς, παρεξηγήσεις και συγκρουόμενους χαρακτήρες, ταινία, όπου, μέσα από μια φαινομενικά απλή οικογενειακή ιστορία, βρίσκει την ευκαιρία να προβάλει και θέματα ταυτότητας και χειραφέτησης της γυναίκας (βλ. τις σκηνές όπου οι άντρες της οικογένειας κλειδώνουν τη μητέρα σε ένα δωμάτιο ώσπου να τους αποκαλύψει ποιος είναι ο πατέρας. Αποσπώντας ταυτόχρονα και πολύ καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα από τις δυο γυναίκες του: την Σάμπα Μουμπάρακ (στο ρόλο της μητέρας και ιδιαίτερα την Τάρα Αμπούντ, που δίνει με δύναμη και πάθος την νεαρή Αμίρα).
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr