Τα γερόντια έχουν τον τελευταίο λόγο στην γαλλική κομεντί του Τομά Ζιλού, η δράση της οποίας είναι τοποθετημένη σε έναν οίκο ευγηρίας στον οποίο θα πρέπει να δουλέψει ένας ατίθασος νεαρός (Κεβ Ανταμς) που καταδικάστηκε σε 300 ώρες εθελοντικής εργασίας προκειμένου να μην μπει στην φυλακή.
Προβλέψιμης εξέλιξης αλλά με μπόλικες ευχάριστες στιγμές, η ταινία κτίζει την σταδιακή «μεταμόρφωση» του κεντρικού της ήρωα χάρη στην συμπάθεια που τελικά θα νιώσει απέναντι σε μια παρέα ηλικιωμένων όπου ηγέτης είναι ένας φαινομενικά δύστροπος αλλά κατά βάθος τρυφερός πρώην πυγμάχος (έχει την μορφή ενός παραφουσκωμένου αλλά πάντα γοητευτικού Ζεράρ Ντεπαρντιέ και η αλήθεια είναι ότι ο ρόλος του ταιριάζει γάντι). Γέλιο και συγκίνηση πάνε μαζί, η ώρα περνά ευχάριστα και ως εκεί. Κλασική περίπτωση γαλλικής ταινίας που τα παλαιότερα χρόνια ήταν προορισμένη να γίνει αμερικάνικο ριμέικ – και θα μπορούσε όντως, ίσως με τον Τζον Γκούντμαν στον ρόλο του πρώην πυγμάχου και τον Kέβιν Χαρτ σε εκείνο του νεαρού.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr