Έχοντας στο πλευρό του τη Βαλκυρία και την παλιά του αγαπημένη, Τζέιν, ο θεός/ υπερήρωας Θορ καλείται ν’ αντιμετωπίσει τον Γκορ, που έχει στην κατοχή του ένα ξίφος με την ικανότητα να εξολοθρεύει θεούς.
Κωμική περιπέτεια φαντασίας που αποτελεί την τέταρτη ατομική εξόρμηση του ήρωα, μετά από τα «Thor» (Κένεθ Μπράνα, 2011), «Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος» («Thor: the Dark World», Άλαν Τέιλορ, 2013) και «Thor: Ragnarok» (Τάικα Γουατίτι, 2017).
Σε αντίθεση με τις δύο πρώτες ταινίες, ο σκηνοθέτης των δύο τελευταίων, Γουατίτι, επέφερε στη σειρά μια δραστική αλλαγή ύφους προς το κωμικότερο, που ενώ καταρχήν δε θα έβλαπτε αν είχε κρατηθεί πιο ισορροπημένη, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις καταλήγει να υπονομεύει το νόημα του ίδιου του εγχειρήματος, καθώς το στερεί από την παραμικρή βαρύτητα και κρισιμότητα, αφήνοντάς το να βαλτώνει στην αυτοπαρωδία.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr