ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ (Επαν.) - Δημήτρης Κολιοδήμος

Ο Μπεν Σάντερσον, ένας αλκοολικός σεναριογράφος του Χόλιγουντ, που έχασε τα πάντα εξαιτίας του προβλήματός του με το αλκοόλ, φτάνει στο Λας Βέγκας με σκοπό να πιει μέχρι θανάτου. Εκεί γνωρίζει μία νεαρή πόρνη, με την οποία συνδέεται φιλικά, επειδή είναι τόσο μοναχική όσο και ο ίδιος

Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι πρόκειται για μία ταινία που ο Μάικ Φίγκις όφειλε να σκηνοθετήσει, διότι έπρεπε να ξαναβρεί τον παλιό, καλό εαυτό του. Από το Επικίνδυνη Δευτέρα (Stormy Monday, 1988) και μετά, ο Βρετανός σκηνοθέτης είχε γυρίσει έξι συνολικά ταινίες (μεταξύ των οποίων μία τηλεταινία κι ένα ντοκιμαντέρ), χωρίς καμιά απ’ αυτές να είναι τίποτα το ιδιαίτερο ή χωρίς να δημιουργήσει μία αίσθηση ανάλογη αυτής που δημιουργεί το Αφήνοντας το Λας Βέγκας.

Ο Φίγκις διασκεύασε πανέξυπνα ένα ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του μακαρίτη Τζον Ο’Μπραιαν (είχε πεθάνει έναν χρόνο πριν την ολοκλήρωση της ταινίας, σε ηλικία 33 ετών), με θέμα τα αγωνιώδη παραπατήματα ενός άνδρα που έχει πάρει τον κατήφορο, έχοντας χάσει το νόημα της ζωής. Ο Μπεν Σάντερσον, ένας σεναριογράφος του Χόλιγουντ, που απολύεται από τη δουλειά του επειδή έχει γίνει αλκοολικός, ξεκινάει για το Λας Βέγκας. Φτάνοντας στην πρωτεύουσα του τζόγου, βάζει αμέσως σε εφαρμογή την απόφασή του: να πιεί μέχρι σκασμού, να πεθάνει από το πιοτό.

Ο Μπεν πίνει, αλλά και ασφυκτιά. Πνίγεται επειδή πίνει χωρίς να υπάρχει κάτι που να τον ικανοποιεί. Κάτι όμορφο, συναρπαστικό, αισθησιακό, μέχρι τη στιγμή που μία λάμψη ελπίδας εισβάλει στη ζωή του με τη μορφή μιας πόρνης με χρυσή καρδιά, που λέγεται Σίρα και τον παίρνει κοντά της μετά τη δολοφονία του προστάτη της. Η κοπέλα του υπόσχεται ότι δεν θα του πει ποτέ «πάψε να πίνεις», κι εκείνος της υπόσχεται ότι δεν θα της πει ποτέ «σταμάτα να εκδίδεσαι».

Οι εκπληκτικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών (ο Νίκολας Κέιτζ και η Ελίζαμπεθ Σου), είναι ένα μεγάλο προτέρημα της ταινίας. Ένα δεύτερο είναι η αισθητικής της: ένας θρίαμβος της μπαρόκ σκηνοθετικής αντίληψης του Φίγκις. Επιπλέον, αυτό που εντυπωσιάζει στο Αφήνοντας το Λας Βέγκας είναι ότι αφηγείται μία από τις πιο ερωτικές ιστορίες που μας έχει πει ποτέ ο κινηματογράφος. Μία ιστορία παράφορου πάθους, που ανθίζει κάτω από τις πιο ασυνήθιστες συνθήκες και θριαμβεύει μέσα σε μια φρικτή πραγματικότητα.