Mιά πραγματικά εμπνευσμένη και πλούσια σε όλους τους τομείς διασκευή του κλασικού, oμότιτλου μυθιστορήματος του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ, η ταινία του Ξαβιέ Τζιανολί, ο μεγάλος θρίαμβος των φετινών βραβείων Σεζάρ, έχει ως θέμα την πλήρη αποδόμηση των λογοτεχνικών και δημοσιογραφικών κύκλων της Γαλλίας της εποχής στην οποία αναφέρεται (1821).
Με κυνικό χιούμορ και χωρίς να κρύψει τόπιτα, η ταινία τονίζει την χυδαιότητα που υπήρχε στο κάθε άλλο παρά κρυφό οικονομικό παζάρι της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στους κριτικούς βιβλίων και τους εκδότες ή τους κριτικούς θεάτρου με τους θεατρικούς επιχειρηματίες για το αν θα γραφτεί μια καλή ή μια κακή κριτική.
Στην μέση όλης αυτής της απεχθούς όσο και απολαυστικά αστείας αγοραπωλησίας, θα βρεθεί ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας, ένας αθώος, ιδεαλιστής ποιητής από την επαρχία (Μπενζαμέν Βουασάν) που προσπαθεί να κάνει καριέρα στον χώρο των εκδόσεων της πρωτεύουσας. Το αν θα κυλήσει στον βούρκο είναι ένα ερώτημα ενώ παράλληλα η ιστορία της ταινίας αντανακλά την σημερινή εποχή καθότι είναι προφανές ότι ο Τζιανολί επέλεξε το θέμα για να σχολιάσει με υπόγεια έξυπνο τρόπο την κατάντια των σημερινών ΜΜΕ, στην εποχή των fake news και της διαρκούς παραπληροφόρησης από το διαδικτυο.
Βέβαια, ο πραγματικός προφήτης ήταν ο Μπαλζάκ που έγραψε το 700 σελίδων μυθιστόρημα. Οπως φαίνεται το φαινόμενο των fake news ήταν μια πραγματικότητα ακριβώς δύο αιώνες πριν ο όρος μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας λόγω του διαδικτύου.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr