Μια δυνατή – με εκπληκτική ερμηνεία από τη νεαρή πρωταγωνίστρια Αναμαρία Μπαρτολομέι ταινία – είναι η γαλλική «Το γεγονός» της Οντρέ Ντιβάν, βραβευμένη με το Χρυσό Λιοντάρι στο περσινό φεστιβάλ της Βενετίας. Μια συναρπαστική ταινία, με θέμα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια νεαρή έγκυος μαθήτρια, όταν αποφασίζει να κάνει έκτρωση στη Γαλλία της δεκαετίας του ‘60, όταν η έκτρωση αντιμετωπιζόταν ως παράνομη και τόσο ο γιατρός όσο και η γυναίκα κινδύνευαν με φυλάκιση.
Σε μια επαρχιακή πόλη της Γαλλίας το 1963, η νεαρή, έξυπνη μαθήτρια λυκείου Ανν (Μπαρτολομέι) ανακαλύπτει ξαφνικά πως είναι έγκυος. Παρόλο που γνωρίζει τις σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή και το μέλλον της σε περίπτωση έκτρωσης, η Ανν αποφασίζει να προχωρήσει σε παράνομη έκτρωση, κρυφά από τους γονείς της. Παρολο που οι γιατροί, οι στενές της φίλες, ο υπεύθυνος για την εγκυμοσύνη της άντρας, αρνούνται τελικά να τη βοηθήσουν, εκείνος που θα τη βοηθήσει να έρθει σε επαφή με μια ειδικευμένη σε εκτρώσεις γιατρό είναι ένας απρόβλεπτος φίλος (Κέισι Μότετ Κλάιν).
Ύστερα από την παρουσίαση του θέματος και τις σχέσεις της Ανν με τις φίλες της (που τη θεωρούν αρχηγό τους μια και είναι η καλύτερη στην τάξη της και τις βοηθά με τα μαθήματά τους), στο δεύτερο μέρος της ταινίας, που είναι και το πιο δυνατό, η Οντρέ Ντιβάν εστιάζει την κάμερα της στη διαδικασία της έκτρωσης. Διαδικασία λεπτομερής, όχι μόνο με τα διάφορα σύνεργα που χρησιμοποιεί η γιατρός, αλλά και στους πόνους και την όλη ταλαιπωρία που περνά η Ανν. Ταλαιπωρία φριχτή και οδυνηρή που κρατάει και ένα μεγάλο μέρος της ταινίας, με την Αναμαρία Μπαρτολομέι να περνάει όλη τη γκάμα της διαδικασίας (το άγχος και τον διαρκή, φρικτό πόνο) μέχρι και την ίδια την έκτρωση, σε συγκλονιστικές σκηνές, δοσμένες με γλαφυρές λεπτομέρειες ρεαλισμό, με την ηχητική μπάντα της ταινίας να τονίζει ακόμη περισσότερο την ένταση και την αγωνία, σε μια ερμηνεία πράγματι συγκλονιστική, που της χάρισε το γαλλικό βραβείο Σεζάρ.
Μια δυνατή, συναρπαστική, δοσμένη με ειλικρίνεια και χωρίς μελοδραματισμούς, ταινία γύρω όχι μόνο από την έκτρωση αλλά και τη σεξουαλική ελευθερία, που η σκηνοθέτρια χρησιμοποιεί για να τονίσει, όπως μου ανάφερε στη συνέντευξη που μου έδωσε, πως «η σημερινή κατάσταση της γυναίκας δεν έχει αλλάξει σημαντικά ακόμη και τις μέρες μας, όπου, στην πραγματικότητα, βλέπουμε μια επιστροφή στο παρελθόν, με κυβερνήσεις σε διάφορες χώρες, ακόμη και στην Ευρώπη, να προσπαθούν να περάσουν νόμους ενάντια στην έκτρωση».
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr