Η δικαιοσύνη και ο τρόπος λειτουργίας της είναι στο στόχαστρο της ταινίας του Στεφάν Ντεμουστιέ, ριμέικ του αργεντίνικου δικαστικού δράματος «Η κατηγορούμενη» (2018) του Γκονζάλο Τομπάρ. Θέμα που είχαμε συναντήσει και σε μια άλλη πρόσφατη ταινία, το «Δωμάτιο 108» του Στεφάν Στρεκέρ. Εδώ, κατηγορούμενη είναι ένα 18χρονο κορίτσι, η Λίζα (μια πολύ καλή Μελίσσα Γκίερς), το «κορίτσι με το βραχιόλι» του τίτλου, που κατηγορείται για το φόνο της καλύτερης της φίλησ όταν η ίδια ήταν μόλις 16 χρόνων, και που εξακολουθεί να φοράει το συγκεκριμένο αστυνομικό βραχιόλι στην περίοδο των δυο χρόνων μέχρι και τη δίκη της.
Μέσα από την πορεία της δίκης, την εξέταση των μαρτύρων, την εκπληκτική ηρεμία και μια φαινομενική ψυχρότητα της ευαίσθητης Λίζας, αναγκασμένης να απομονωθεί από κολέγιο και φίλες, και τις προσπάθειες συμπαράστασης των γονιών της, ο Στεφάν Ντεμουστιέ κατάφερε να φτιάξει ένα αγωνιώδες, με αρκετό σασπένς και σωστό ρυθμό, δικαστικό θρίλερ, ενώ παράλληλα μας έδωσε και μια εικόνα της πολύπλοκης λειτουργίας της δικαιοσύνης καθώς και των συνεχιζόμενων προκαταλήψεων, των συγκρούσεων και του χάσματος των γενεών.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr