Ένα είδος φόρου τιμής αλλά και σάτιρας των περιπετειών με υπερήρωες είναι η απολαυστική αυτή, βουτηγμένη σε μια ατμόσφαιρα φαντασίας, ταινία, που σκηνοθέτησαν οι γνωστοί ως Ντάνιελς, Νταν Κουάν και Ντάνιελ Σάιντερ.
Ξεκινώντας με μια συνηθισμένη μεσοαστική οικογένεια, την Έβελιν, μια Κινεζοαμερικανίδα μητέρα (Μισέλ Γέο), ιδιοκτήτρια ενός μαγαζιού με πλυντήρια, την έφηβη γκέι κόρη Τζόι, τον υπομονετικό σύζυγο, Γουέιμοντ και τον άρρωστο 90χρονο παππού, οικογένεια που όταν εμφανίζεται στην εφορία δεν καταφέρνει να βάλει σε τάξη τα φορολογικά της, η ταινία κάνει μια ξαφνική στροφή για να μας μεταφέρει σε ένα, από πολλά, παράλληλο σύμπαν, όπου η Έβελιν έχει μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα και μπορεί να αντιμετωπίσει με το δικό της σούπερ-ηρωικό τρόπο, την υπεύθυνη της εφορίας, με δικές της ξεχωριστές δυνάμεις, Ντίντρε (Τζέιμι Λι Κέρτις).
Μια αλλαγή που δίνε την ευκαιρία στην Έβελιν να περνάει από το ένα σύμπαν στο άλλο, με διαφορετική κάθε φορά προσωπικότητα (άλλοτε υπερήρωας των πολεμικών τεχνών, άλλοτε τραγουδίστρια, άλλοτε σεφ, άλλοτε σταρ του σινεμά, άλλοτε γυναίκα με δάχτυλα χοντ-ντογκ), με αποστολή της να σώσει τον κόσμο από το απόλυτο κακό που εκπροσωπεί ο Τζόμπου Τομπάκι. Με τη Μισέλ Γέο, ηρωίδα εξαιρετικών περιπετειών πολεμικών τεχνών («Τίγρης και δράκος»), να βρίσκει την ευκαιρία να μας αποκαλύψει, με τρόπο πάντα απολαυστικό, το πολύπλευρο ταλέντο της, από καταπονημένη, απελπισμένη μητέρα, με τους καθημερινούς καβγάδες με την ανεξέλεγκτη κόρη της, σε τέλεια σούπερ-ηρωίδα, που αντιμετωπιζει με άνεση, ηρεμία και χιούμορ τους διαφορετικούς ρόλους που της προσφέρουν τα διάφορα σύμπαντα (σε μια σειρά σκηνές δοσμένες με εκπληκτικό χορευτικό ρυθμό).
Χωρίς τις υποχρεώσεις των μπλοκ-Μπάστερ που απαιτούν τα Marvel και τα άλλα comics, οι Ντάνιελς αφήνουν τη φαντασία τους να περάσει πέρα από τον καθρέφτη της καθημερινής πραγματικότητας, σε ένα αχαλίνωτο ταξίδι, μέσα από το χαοτικό πολύ σύμπαν τους, αντλώντας, άλλοτε με αγάπη και άλλοτε διακωμωδώντας, διάφορες ταινίες (από το Matrix και την «Οδύσσεια του διαστήματος» μέχρι το «Ερωτική επιθυμία» και το «2046»), αναμιγνύοντας διάφορα στιλ, για να φτιάξουν την τρελή, γεμάτη ατέλειωτες ιδέες, σουρεαλιστική, παράλογη, ποιητική, μαζί και συναισθηματική, από την οποία όμως δεν λείπει και ένας αληθινός στοχασμός πάνω στη ζωή και την καθημερινότητά της, αυτή ανατρεπτική περιπέτεια.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr