Την υποχρεωτική εγκατάλειψη Αρμενίων από τα πατρογονικά τους εδάφη στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ σε μια διαρκώς αμφισβητούμενη περιοχή που εδώ και τρεις δεκαετίες οδηγεί σε πολέμους και συγκρούσεις ανάμεσα σε Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν, παρουσιάζει στο δοσμένο με ανθρωπιά και ειλικρίνεια ο δημοσιγράφος/παραγωγός/σκηνοθέτης Θωμάς Σίδερης («Η θηλιά»).
Μέσα από μια σειρά κεφάλαια και συναντήσεις με διάφορα πρόσωπα του δράματος, να μιλούν για το τεράστια προβλήματα και το δράμα των Αρμενίων σε μια με ύψιστη γεωπολιτική σημασία περιοχή, με τη δική της ξεχωριστή πολυπλοκότητα – με την Αμερική (σύμφωνα με τα λόμπι) και τη Ρωσία, άλλοτε να υπερασπίζονται τη μια κι άλλοτε την άλλη πλευρά, και που σήμερα, με τον πόλεμο της Ουκρανίας να αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα.
Η κάμερα του Σίδερη αφήνει τους ίδιους τους ανθρώπους της περιοχής να αφηγηθούν το δράμα τους, τον ξεριζωμό τους από τα σπίτια τους, ακόμη και περισσότερες από μία φορά (ένας από αυτούς, όπως μας αφηγείται, έκτισε τρία σπίτια σε τρία διαφορετικά μέρη που αναγκάστηκε κάθε φορά να εγκαταλείψει εξαιτίας των αμφισβητούμενων ορίων), τις αποφάσεις των πιο πολλών να καίνε τα σπίτια, να κόβουν τα δέντρα και να καταστρέφουν την περιουσία τους για να μη πέσουν στα χέρια των Αζέρων, ή να εκταφιάζουν τους νεκρούς τους, ενώ οι ίδιοι παραμένουν άστεγοι ή φιλοξενούνται από φίλους. Με την εικόνα ενός χεριού να σφίγγει και να σπάει ένα ρόδι και τον κόκκινο χυμό του να χύνεται και ν’ απλώνεται στο έδαφος να χρησιμοποιείται σαν μεταφορά για την τραγωδία των Αρμενίων της περιοχής αυτής.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr