Σε μια μικρή σερβική πόλη, ένας πατέρας χάνει την κηδεμονία των παιδιών του, όταν κάποιοι εκπρόσωποι των κοινωνικών υπηρεσιών αποφασίζουν ότι είναι πολύ φτωχός ώστε να τους παρέχει μια αξιοπρεπή ζωή. Απελπισμένος, αποφασίζει να πάει με τα πόδια μέχρι το Βελιγράδι προκειμένου να παλέψει για το δικαίωμά του να μεγαλώσει τα παιδιά του.
Η ταινία στηρίζεται σε αληθινή ιστορία και καταδεικνύει τις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες στη Σερβία, αν και θα μπορούσε να έχει γυριστεί οπουδήποτε στον κόσμο. Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, η φτώχεια, η γραφειοκρατία, το δικαίωμα του ανθρώπου να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά του σε ανθρώπινες συνθήκες, η πατρική αγάπη που δεν γνωρίζει όρια, η αξιοπρέπεια του ανθρώπου που δεν το βάζει κάτω παρά τις αντιξοότητες, είναι οικουμενικά.
Ο Γκολούμποβιτς, θα λέγαμε, χτίζει την ταινία του στον στίχο του Καβάφη «Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα 'βγαινες στον δρόμο». Εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στο ταξίδι του ήρωα του. Εκεί βρίσκεται και όλη η ουσία της ιστορίας. Ο πατέρας στο ταξίδι του βρίσκει περισσότερους συμμάχους στη φύση παρά στο ανθρώπινο είδος, χαρακτηριστικό που επιβεβαιώνεται και τη στιγμή της επιστροφής από το Βελιγράδι στο σπίτι του. Γνωρίζει ότι μόνος του δεν έχει τη δύναμη να αντιπαρατεθεί με το σύστημα, αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος του, θέλει μόνο να ζήσει ξανά με τα παιδιά του.
Ο Γκόραν Μπογκντάν στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι αφοπλιστικός. Ο Αλεξάνταρ Ιλιτς στη φωτογραφία αποτυπώνει την οξύτητα στην εικόνα της φτωχής ζωής και των κατεστραμμένων τοπίων της σερβικής επαρχίας.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr