Η ταινία των αδελφών Ταρζάν και Αράμπ Νάσερ, «Γάζα αγάπη μου» αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα για το πώς ένα σενάριο το οποίο αφηγείται μια απλή ανθρώπινη ιστορία, μπορεί διακριτικά και χωρίς κραυγές να μιλήσει για το παλαιστινιακό.
Οι Νάσερ το πετυχαίνουν με ένα απλό «άνοιγμα του κάδρου» τόσο ώστε η εικόνα να μεγαλώσει και εκτός από τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες να δει και τον περίγυρο στον οποίο ζουν.
Ο 65χρονος ψαράς Ίσα είναι ερωτευμένος με τη Σιχάμ, μια γυναίκα η οποία δουλεύει ως ράφτρα στην αγορά μαζί με την κόρη της. Όμως όταν επιτέλους αποφασίζει να της μιλήσει, θα βγάλει με τα δίχτυα του από τη θάλασσα αρχαίο άγαλμα και θα μπλέξει χωρίς να το καταλάβει.
Γύρω από αυτήν την ιστορία αναδεικνύεται η καθημερινότητα των ανθρώπων οι οποίοι ζουν σε καθεστώς αποκλεισμού στη Λωρίδα της Γάζας μια περιοχή στην οποία κυριαρχεί η Χαμάς και συχνά πυκνά διάφοροι στόχοι βομβαρδίζονται από τους Ισραηλινούς.
Σε μία περίπτωση ακούμε το ραδιόφωνο να προαναγγέλλει πως ισραηλινά αεροπλάνα πλησιάζουν και λίγο μετά βλέπουμε βόμβες να πέφτουν σε κάποιο σημείο της πόλης. Σε άλλη ο Ίσα αναφέρει με πικρή ειρωνεία στους αστυνομικούς πως δεν μπορεί να ψαρέψει πιο μακριά από τα 3 μίλια γιατί ως εκεί επιτρέπεται. Πιο κάτω βλέπουμε τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός με τον περιορισμό της ηλεκτροδότησης. Μετά το φίλο του Ίσα ο οποίος ετοιμάζεται να περάσει παράνομα στην Ευρώπη. Βέβαια οι αδελφοί Νάσερ, δεν αφήνουν στο απυρόβλητο ούτε τις παλαιστινιακές αρχές και την αστυνομία μέσα από την εμπλοκή του 65χρονου ψαρά με αυτές. Τέλος στο γλυκόπικρο φινάλε, ο Ίσα και η Σιχάμ έχουν ανοιχτεί με το σκάφος του πρώτου στα ανοιχτά της Γάζας, όταν ακούγονται τα μεγάφωνα της ισραηλινής ακτοφυλακής η οποία τους προειδοποιεί πως ξεπέρασαν κατά 150 μέτρα τα 3 μίλια και τους ζητά να επιστρέψουν εντός των ορίων!
Η ασφυκτική αίσθηση του αποκλεισμού, ο τρόμος των βομβαρδισμών, οι δυσκολίες επιβίωσης των ανθρώπων, η διαφθορά των αρχών είναι τα όσα βλέπουμε σε ένα δεύτερο επίπεδο τα οποία όμως καθορίζουν τα χρόνο και τον τόπο της δράσης, δηλαδή την ιστορία και τη γεωγραφία εντός των οποίων κινούνται οι ήρωες των αδελφών Νάσερ. Αναφορικά με τη διαφθορά οι σκηνοθέτες σε σημείωμά τους αναφέρουν πως το σενάριό τους είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Συγκεκριμένα αναφέρουν: «Όταν ένας ψαράς βρήκε ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα του Απόλλωνα στη θάλασσα, η Χαμάς το κατάσχεσε αμέσως και άρχισε να ψάχνει αγοραστή, ελπίζοντας να εξασφαλίσει αρκετά χρήματα για να λύσει τις οικονομικές δυσκολίες της χώρας. Κανείς δεν ξέρει τι συνέβη στο άγαλμα. Κάποιοι λένε ότι πουλήθηκε και μετά καταστράφηκε σε μια εναέρια επίθεση (…)Ήταν αρκετά σοκαριστικό να συνειδητοποιείς ότι η κυβέρνησή μας δεν είχε ιδέα τι να κάνει με αυτό το άγαλμα, πέρα από το να το θάψει σε κάποιο κελάρι (…) ».
Μια πολύ τρυφερή ταινία, με χιούμορ και σκηνοθετικό μπρίο. Ένα σενάριο το οποίο θα μπορούσε να έχει γίνει μια άνοστη χολιγουντιανή κομεντί, οι Ταρζάν και Αράμπ Νάσερ το μπολιάζουν με την ίδια τη ζωή και το ζυμώνουν με πρωτογενή υλικά όπως τα βάσανα, του καημούς, τις ελπίδες και τα όνειρα των Παλαιστινίων, φτάνοντας σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Μια ταινία που συγκινεί και την ίδια ώρα ψυχαγωγεί. Προβληματίζει και φέρνει χαμόγελα. Με δύο ιδανικούς πρωταγωνιστές, τον Σαλίμ Ντου και την Χιάμ Αμπάς.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com