Οταν ο Τζον, ένας 35χρονος εργάτης και χήρος, διαγιγνώσκεται με μια ανίατη ασθένεια που του αφήνει λίγους μήνες ζωής, προσπαθεί να βρει μια οικογένεια για τον μόλις τριών χρονών γιο του, αποφασισμένος να τον προστατεύσει από τη φριχτή πραγματικότητα, όταν εκείνος θα έχει πια φύγει...
Μια πολύ συγκινητική ταινία, που περιγράφει ένα πολύ δύσκολο θέμα σιωπηλά, με χαμηλούς τόνους, απέραντη αγάπη και φαινομενικά «αναίμακτα», χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις και βαρύγδουπα λόγια. Από την πρώτη στιγμή ο θεατής μπαίνει στη θέση του πατέρα, που προσπαθεί να διαλέξει το μέλλον του παιδιού του, χωρίς εκείνον. Μεγάλη αγωνία για το μέλλον του παιδιού, προβληματισμός για το ποια είναι η σωστή επιλογή, υποδειγματική σχέση στοργής πατέρα και γιου, κι ένας αποχαιρετισμός όπως ο άνεμος που ακουμπά το πιο πολύτιμο φύλλο του δέντρου στο χώμα... Ο Τζέιμς Νόρτον στον ρόλο του πατέρα εξυπηρετεί απόλυτα το όραμα του Παζολίνι, παίζει εσωτερικά για να μην αντιληφθεί καμία ένταση το παιδί, απλά εξαιρετικός.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr