Δύο αστρονόμοι ανακαλύπτουν έναν κομήτη σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη και προσπαθούν να ειδοποιήσουν την αμερικανική κυβέρνηση και τους πολίτες, που αδυνατούν να τους πάρουν στα σοβαρά.
Κοινωνική σάτιρα με μια επίκαιρη κι αιχμηρή κεντρική σεναριακή ιδέα, η οποία καυτηριάζει όλη την παράνοια που σε προηγούμενες εποχές θα μας φαινόταν εξεζητημένη, αλλά πλέον έχει καταστεί κανονικότητα. Ίσως αυτό να είναι και το βασικότερο πρόβλημα της ταινίας, ότι από ένα σημείο και μετά μοιάζει να χάνει την ευρηματικότητά της, ακριβώς επειδή δεν έχει να πει όχι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει, αλλά πλέον που δεν έχουμε ήδη ζήσει.
Ευτυχώς τουλάχιστον το λαμπρό καστ προσφέρει ευχάριστες ερμηνείες, αν κι είναι μάλλον η πρώτη ταινία που η Στριπ είναι από αδιάφορη ως κακή, ενώ αντιθέτως ο Μαρκ Ράιλανς θριαμβεύει ως Πίτερ Ίσεργουελ, μια σχεδόν πλαστική καρικατούρα του Ίλον Μασκ.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr