Μετά τους τρεις πρώτους Spider-Man του Σαμ Ρέιμι, να τώρα που μας έρχεται, καθυστερημένος λόγω της πανδημίας, ο δεύτερος Spider-Man του Τζον Γουότς, συνέχεια του προηγούμενου Spider-Man: Homecoming, με τον Πίτερ Πάρκερ του Τομ Χόλαντ να βρίσκεται, με τη ξαφνική αποκάλυψή του ως Spider-Man από τον εχθρό του Μιστέριο, αντιμέτωπος με μια πόλη όπου ο μισός-πληθυσμός είναι ενθουσιασμένος ενώ ο άλλος μισός είναι έξαλλος επειδή τον θεωρεί επικίνδυνο δολοφόνο.
Για να μπορέσει να επιστρέψει στην παλιά του κατάσταση, όπου μόνη η αγαπημένη του Εμ-Τζι (Ζεντάγια) και οι δυο στενοί του φίλοι γνωρίζουν την αληθινή του ταυτότητα, ζητά από τον μάγο Δρα Στρέιντζ (Μπένεντικτ Κάμπερμπατς) να χρησιμοποιήσει τις μαγικές του δυνάμεις για να κάνει τον κόσμο να τον ξεχάσει. Τα πράγματα όμως μπερδεύονται και, μαζί με την ποθητή λήθη, ανοίγει μια πύλη σε παράλληλες διαστάσεις, που εισάγουν στον πλανήτη μας όχι μόνο τους παλιούς εχθρούς από προηγούμενες περιπέτειες του Spider-Man, τον Green Goblin (Γουίλεμ Νταφόε), τον Δόκτορα Χταπόδι (Άλφρεντ Μολίνα), τον Electro (Τζέιμι Φοξ) και τη Σαύρα (Ρις Ίφρανς), αλλά και δυο άλλους Spider-Man, που είχαν ερμηνεύει ο Τόμπι Μαγκουάιαρ και ο Άντριου Γκάρφιλντ.
Κι αρχίζει ένας αγώνας ενάντια στους τέσσερις εχθρούς του Spider-Man, με τη φορά αυτή να έχουμε όχι μόνο ένα ήρωα αλλά τρεις ήρωες να τους αντιμετωπίζουν, με τον Spider-Man του Χόλαντ να θέλει να βοηθήσει τους πρώην εχθρούς να βρουν τον καλό τους εαυτό, δίνοντας στον Τζον Γουότς και τους σεναριογράφους του την ευκαιρία να φτιάξουν μια περιπέτεια που θα μπορούσε να είναι διαφορετική, ίσως και πρωτότυπη και συναρπαστική, αν είχε ένα καλύτερο σενάριο.
Δυστυχώς οι καταστάσεις και οι διάλογοι όπως αναπτύσσονται παραμένουν αφελείς, με μικρή εξαίρεση τον χαρακτήρα του Τομ Χόλαντ που εδώ αποκτά μια πιο ανθρώπινη υπόσταση (σε κάποια σημεία σχεδόν και σκοτεινή) και που ο ηθοποιός καταφέρνει να κάνει πέρα για πέρα αποδεκτή. Εκείνο όμως που τελικά παραμένει, και που σίγουρα θα ενθουσιάσει τους φαν της σειράς (που φαίνεται πως δεν σταματά εδώ αλλά θα έχουμε μάλλον και συνέχεια) είναι η ατέλειωτη, εντυπωσιακή δράση, χάρη σε μια εξαιρετική ομάδα υπεύθυνη των ειδικών εφέ (μη ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με μπλοκ-μπάστερ), που προσφέρει την έξαρση και το σασπένς που ξεπερνά εκείνα των συνηθισμένων video-games.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr