Εάν κανείς αποδομήσει το «Antlers» θα βρει όλα εκείνα τα συστατικά που θα σμίλευαν ένα ικανοποιητικά πληθωρικό αλληγορικό horror. Στην ταινία του Σκοτ Κούπερ («Σκουριασμένη Πόλη») συνυπάρχουν: ένα δια-γενεαλογικό οικογενειακό τραύμα, η πενία της αμερικανικής εργατικής τάξης με φόντο την κρίση των οπιοειδών φαρμάκων, η λευκή ενοχή απέναντι στην καταπίεση των γηγενών και η συστηματική καταστροφή της φύσης.
Ειρωνικά, είναι αυτές οι πολυσήμαντες αναφορές της ταινίας που λειτουργούν εις βάρος της. Διότι απλούστατα ο Κούπερ, ενώ από τη μία πλάθει ένα πειστικά τρομακτικό περιβάλλον, έπειτα κουμπώνει άτσαλα τα περίπλοκα επιμέρους στοιχεία ενός φιλμ, που επιδιώκει, επιπλέον, να αποκτήσει χαρακτήρα μοντέρνου παραμυθιού με τέρατα. Με όρους μύθου, εξάλλου, αναπτύσσεται η ιστορία μιας δασκάλας δημοτικού, η οποία αποφασίζει να βοηθήσει ένα μαθητή της που υποψιάζεται πως έχει κακοποιηθεί. Αγνοεί, όμως, πως πίσω από το αγόρι κρύβεται ένας αρχέγονος μπαμπούλας. Και παρά τον πλούτο των νοημάτων, είναι κρίμα που ο Κούπερ δεν αποδεικνύεται ένας εξίσου δεινός αφηγητής.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr