Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας του ταλαντούχου Γιούρι Μπίκοφ (σκηνοθέτης της θαυμάσιας ταινίας «Ο ηλίθιος»), είναι τελικά το ίδιο το βασικό εύρημα της: θέλει να βρίσκεται διαρκώς στην ένταση, στην κίνηση και στον περιορισμένο σκηνικό χώρο. Εκεί όπου μη αντέχοντας άλλο την εκμετάλλευση του αφεντικού, οι εργάτες κάνουν την ανταρσία τους και τον πιάνουν όμηρο.
Όμως με αυτόν τον τρόπο η ταινία μετατρέπεται σε μια αδιάκοπη κραυγή, μια αδιάκοπη διαμαρτυρία, μια αδιάκοπη ύβρι, μια αδιάκοπη καταγγελία, ένα αδιάκοπο σφυρηλάτηση των αισθήσεών μας που πολύ απλά, και παρά τις όποιες καλές προθέσεις των δημιουργών της, μπορεί να γίνει πολύ κουραστικό και μονότονο. μυστηρίου, μιας πραγματικά χορταστικής ταινίας τρόμου.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr