Το βραβευμένο με την Χρυσή Αρκτο στο φετινό φεστιβάλ Βερολίνου «Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό» είναι η μια από τις δύο νέες αυτές ταινίες. Σκηνοθετημένο από τον διακεκριμένο Ρουμάνο σκηνοθέτη Ράντου Γιούντε, το φιλμ αρχίζει με σκηνές σκληρού πορνό και προσπαθεί να εξελιχθεί σε κάτι που μοιάζει με φιλοσοφικό δοκίμιο της καθημερινότητας πάνω στα «πρέπει» και τα «μη πρέπει» που ορίζει η σύγχρονη κοινωνία.
Κεντρικό πρόσωπο μια δασκάλα (Κάτια Πασκάριου) που θα βρεθεί εκτεθειμένη όταν ένα ερασιτεχνικό πορνό στο οποίο είχε πολύ έντονη συμμετοχή, διαρρέει στο διαδίκτυο. Υπό την απειλή της απόλυσης, αποφασίζει να μην καταθέσει τα όπλα παρά να μπει στην επίθεση και να υπερασπιστεί τον εαυτό της προβάλλοντας διάφορα επιχειρήματα τα οποία φυσικά «σηκώνουν» διάλογο, οπότε ο καθένας έχει την γνώμη του.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Ράντου Γιούντε έφτιαξε μια πολύ περίεργη, «παιχνιδιάρικη» ταινία, παρδαλή αλλά συγχρόνως σοβαρή. Από την μια είναι μοιρασμένη σε κεφάλαια τα οποία χωρίζονται με ροζ καρτέλες και καλλιγραφικούς τίτλους υπό τους ήχους χαρούμενων τραγουδιών, από την άλλη ακολουθεί μια ρεαλιστική γραφή που πλησιάζει εκείνη του ντοκιμαντέρ καθώς παρακολουθούμε μια ημέρα από την καθημερινότητα της δασκάλας στους δρόμους του Βουκουρεστίου. Εκεί βρίσκεται η πραγματική αξία της ταινίας, στον τρόπο με τον οποίο ο σκηνοθέτης επισημαίνει τον μισανθρωπισμό και την «παράνοια» που έχει προκληθεί από την «Covidεποχή» : όλοι οι άνθρωποι, μασκοφορεμένοι ως επί το πλείστον, συμπεριφέρονται με μια τρομερή επιθετικότητα, αγενώς και χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό τους.
Οσο για το στοιχείο του πορνό βρίσκεται στην ταινία αποκλειστικά για εμπορικούς λόγους και δεν ήταν απαραίτητο να ενταχθεί αφού το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να υπονοηθεί πολύ πιο κομψά και όχι με την χυδαιότητα που προς στιγμή αποκαρδιώνει.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr