Ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Χονγκ Σανγκ-σου είναι γνωστός στον κόσμο των φεστιβάλ (Κανών, Βερολίνο, Λοκάρνο) με μια σειρά εξαιρετικές, συχνά βραβευμένες ταινίες («Σε μια άλλη χώρα», «Στην ακρογιαλιά τη νύχτα, μόνος», «Η επόμενη μέρα», «Ξενοδοχείο κοντά στον ποταμό», κ.ά.). Ταινίες που ξεχωρίζουν για ένα είδος οικογενειακού ρεαλισμού που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης, συχνά με σκηνές να εκτυλίσσονται σε δρόμους, εστιατόρια, καφέ, ξενοδοχεία και διαμερίσματα. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στη νέα του αυτή ταινία, την 77λεπτη «Η γυναίκα που έτρεχε» (βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Βερολίνου 2020). Σ’ αυτήν, η Γκαμ-χι (η μούσα και γυναίκα του σκηνοθέτη), μια νεαρή ανθοπώλις, που ο άντρας της λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι (τουλάχιστο έτσι μαθαίνουμε, κάτι που ίσως να μην είναι αλήθεια) επισκέπτεται τρεις φίλες της, τις δυο στα σπίτια τους και την τρίτη σ’ ένα κινηματογράφο.
Μέσα από απλούς, λιτούς, αναπτυγμένους με ακρίβεια και διαύγεια, διαλόγους (με τις γυναίκες να συζητούν καθημερινά, συνηθισμένα θέματα, για το φαγητό, τα διάφορ κουτσομπολιά), διαλόγους που μας αποκαλύπτουν τους αληθινούς χαρακτήρες των προσώπων του, συχνά κρυμμένους πίσω από αναποφασιστικότητα, δισταγμούς και φοβίες και πάνω απ’ όλα μοναξιά, πρόσωπα που η κάμερα, με κοντινά συνήθως πλάνα, εξερευνά με επιμονή μέσα από τη μαυρόασπρη φωτογραφία του ίδιου του σκηνοθέτη, φωτογραφία που τονίζει ακόμη περισσότερο την αληθοφάνεια των διάφορων επεισοδίων που παρακολουθούμε, ο Σανγκ-σου φτιάχνει μια φαινομενικά απλή, μελαγχολική ταινία, γύρω από την καθημερινή καταπίεση και τις απογοητεύσεις της ζωής.
Ταινία δοσμένη με παρατηρητικότητα, εξαιρετική επιμέλεια στη σύνθεση των πλάνων και τις κινήσεις της μηχανής, με ευρηματικότητα στα διάφορα μικροεπεισόδια και μπόλικο χιούμορ (όπως εκείνο του νέου γείτονα που επισκέπτεται τις γυναίκες ζητώντας τους να διώξουν τις γάτες τους οι οποίες, όπως τους λέει, φοβίζουν τη γυναίκα του).
Σε μια σειρά συναντήσεις που ξεσκεπάζουν, με λεπτότητα, τις φοβίες, τους συμβιβασμούς και την πραγματική μοναξιά των φαινομενικά ευτυχισμένων μικροαστών αυτών γυναικών, με τη γυναίκα του τίτλου να βρίσκει κάποια διέξοδο στις ήρεμες θαλάσσιες εικόνες μιας ταινίας, που παρακολουθεί στο τρίτο επεισόδιο. Αν κινηματογράφος είναι πάνω απ’ όλα εικόνα και ποίηση, ο Χονγκ Σανγκ-σου, με την ταινία του αυτή, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά, πως είναι από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της.
Με την ταινία, προβάλλεται και η μικρού μήκους ταινία «A La Carte» των Ταξιάρχη Δεληγιάννη και Βασίλη Τσιουβάρα. Μια σατιρική κωμωδία με τον Αντώνη Μποσκοϊτη στο ρόλο ενός δημοσιογράφου σε ραδιοφωνική συνέντευξη με έναν απολαυστικό Χρήστο Στέργιογλου στο ρόλο του υπουργού Υγείας που πίσω από το φαινομενικά γοητευτικό, σεμνό και διακριτικό του πρόσωπο κρύβεται ένας κάθε άλλο παρά ειλικρινής και σεμνός άνθρωπος, που κάθε άλλο παρά το ενδιαφέρον του λαού που τον ψήφισε έχει στο μυαλό του.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr