Δράμα (θρίλερ;) δωματίου, που συνδυάζει το στιλιζάρισμα με το νατουραλισμό, είναι η πρώτη αυτή ταινία του Τάκη Παπαναστασίου, γύρω από τρία πρόσωπα, ένα νεαρό ζευγάρι και ο «συνοδός» που προσλαμβάνουν, που συναντιούνται στο διαμέρισμα του ζευγαριού και που αρχίζουν ένα παράξενο ερωτικό/κωμικό παιχνίδι, με μεταμφιέσεις, τρικ, απρόοπτες αλλαγές, θεατρικούς στιλιζαρισμένους, «πιντερικούς» διαλόγους, όλα σ’ ένα χώρο που το μαυρόασπρο φιλμ τονίζει ακόμη περισσότερο το γκροτέσκο και το αλλόκοτο, και μια ατμόσφαιρα που μου θύμισε κάπως τα «Παράξενα παιχνίδια» του Μίκαελ Χάνεκε.
Ο σκηνοθέτης και ο συν-σεναριογράφος του, ανακατεύουν τα προσωπικά αδιέξοδα των προσώπων τους, με την έλλειψη αληθινής ανθρώπινης επαφής, μαζί με μια εσωστρέφεια που συχνά ενοχλεί, σε μια ταινία που, πρέπει να παραδεχτώ, δεν σε αφήνει αδιάφορο, με σκηνές συχνά εξαιρετικές, όπως εκείνη με τη γυναίκα να αυνανίζεται ενώ αφηγείται μια συγκεκριμένη σκηνή με την Μάρλεν Ντίτριχ και τον Εμίλ Γιάνινγκς στον «Γαλάζιο Άγγελο», ή τη σκηνή με το τραγούδι, που δίνει μια υπερεαλιστική νότα στην όλη ατμόσφαιρα.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr