Μια Τετάρτη, στο Ιράν, ένας άντρας χωρίς κάποια ιδιαίτερη οικονομική επιφάνεια βάζει μια αγγελία στην εφημερίδα ότι σκοπεύει να χαρίσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε όποιον το έχει πραγματικά ανάγκη. Εξω από τα γραφεία που προσδιορίζει η αγγελία, μαζεύονται δεκάδες άνθρωποι, κυρίως γυναίκες, των οποίων την καθημερινότητα παρακολουθούμε κατά τη διάρκεια της εξιστόρησης.
Η υπεροχή εθνική κινηματογραφία του Ιράν δίνει άλλο ένα δείγμα της σπουδαιότητάς της. Βαθιά κοινωνικός κινηματογράφος που αντανακλά τα αιώνια ριζωμένα και αναχρονιστικά ήθη του Ιράν, που σημαδεύουν οποιονδήποτε αντιδρά στα ασφυκτικά πλαίσια που ορίζουν, τη θέση της γυναίκας που καταπιέζεται και κακοποιείται σε απίστευτο βαθμό και την ίδια στιγμή λόγω της ανέχειας αναγκάζεται να σηκώσει στις πλάτες της όλα τα οικογενειακά βάρη. Η ταινία είναι καθρέφτης της σύγχρονης ιρανικής κοινωνίας, όπου οι φτωχοί άνθρωποι στερούνται τα απαραίτητα, ακόμα και την αξιοπρέπειά τους. Ακόμα όμως και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες η αγάπη και αλληλεγγύη καίνε σαν μικρές φλογίτσες, προμηνύοντας έναν πιο ανθρώπινο κόσμο.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr