Στο After (2019), που είχε σκηνοθετήσει η Τζένη Γκέιτζ, είχαμε γνωρίσει την Τέσα (Τζόζεφιν Λάνγκφορντ) και τον Χάρντιν (Χίρο Φάινς Τίφιν), δύο νεαρά παιδιά, που συναντιούνται στο κολέγιο και ερωτεύονται σφόδρα η μία τον άλλον, παρά το ότι αυτά που τους χωρίζουν είναι περισσότερα από εκείνα που τους ενώνουν. Γιατί, πώς το έλεγαν οι καθηγητές μας στο σχολείο; Ναι, «τα ετερώνυμα έλκονται, τα ομώνυμα απωθούνται»! Η Τέσα είναι σοβαρή, ευγενική και ξύπνια, ενώ ο Χάρντιν είναι ένα ιδιοσυγκρασιακό κακό αγόρι με χρυσή καρδιά. Μοιράζονται, όμως, την ίδια αγάπη για τη λογοτεχνία, που οδηγεί σ’ ένα παθιασμένο ειδύλλιο, το οποίο διαλύεται όταν η κοπέλα ανακαλύπτει ότι το αγόρι βγήκε μαζί της για να κερδίσει ένα στοίχημα. Στο After 2: Μετά τη σύγκρουση (After We Collided, 2020), που είχε σκηνοθετήσει ο Ρότζερ Καμπλ, ο τίτλος τα έλεγε όλα: το ειδύλλιο αναθερμαινόταν, διότι η γαλήνη ακολουθεί πάντοτε την τρικυμία. Για να φτάσουμε στην… πτώση!
Βλέπετε, η Άννα Τοντ, η συγγραφέας, στα βιβλία της οποίας βασίζεται η κινηματογραφική αυτή σειρά, έχει γράψει μία πενταλογία (μέχρι στιγμής, αύριο είναι μία άλλη μέρα, που ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει. Στον χώρο της λογοτεχνίας, διότι σ’ εκείνον του κινηματογράφου ξέραμε ότι θα ακολουθήσει το After 3: Μετά την Πτώση. Όπου, καθώς η Τέσα παίρνει τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής της, να μετακομίσει στο Σιάτλ, για τη δουλειά των ονείρων της, τα πάντα γύρω της αλλάζουν για μία ακόμη φορά. Αποκαλύψεις για την οικογένειά της κάνουν όλα όσα γνώριζε μέχρι τότε να μοιάζουν αβέβαια και το πολυπόθητο κοινό της μέλλον με τον απρόβλεπτο και ζηλιάρη Χάρντιν φαίνεται επισφαλές. Όμως, μην απογοητεύεστε, έρχεται το After 4: Ever Happy, που θα το ακολουθήσει το After 5: Before. Μέσα σε τρεισήμισι επιπλέον ώρες έχει ο καιρός (πολλά) γυρίσματα. Διάθεση για νεανικές ρομαντικές ιστορίες να έχετε μόνο, με τις «αναποδιές» της ζωής να δυσκολεύουν τον ευτυχή (καρπερός δεν ξέρουμε αν θα μας προκύψει) έγγαμο βίο των νεαρών πρωταγωνιστών. Οι δοκιμασίες των οποίων ίσως να κρατούν το ενδιαφέρον μιας μερίδας θεατών, που αναζητά εύκολες συγκινήσεις, αλλά η κινηματογράφησή τους αφήνει την πλειονότητα του κοινού παγερά αδιάφορη. Για να μην πω ότι εκνευρίζει τόσο που θέλεις να αφήσεις το κάθισμά σου και να βγεις από την αίθουσα, περιφρονώντας και την Τέσα και τον Χάρντιν και τους περί αυτών.
Ανδρέας Κουταλάς