Όπως περίπου ο Μπιλ Μάρεϊ στα «Τσακισμένα λουλούδια», έτσι και στη δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους του Γιώργου Γεωργόπουλου (Tungsten), ο Ομηρος Πουλάκης, αναζητεί κι αυτός γυναίκες που κάποτε υπήρξαν σύντροφοί του. Μόνο που η αφορμή, εδώ, είναι πολύ διαφορετική – ζωτικής κυριολεκτικά σημασίας. Ο λόγος για τον οποίο αυτός ο όχι ακριβώς συμπαθής αλλά χαριτωμένος γιάπης, στέλεχος με προοπτικές σε μεγάλη εταιρία, είναι αναγκασμένος να γίνει ερασιτέχνης ντετέκτιβ, είναι ο ιός που έχει κολλήσει από κάποια από αυτές τις γυναίκες του. Θανατηφόρος μεν αλλά μόνο για τις γυναίκες. Αν βρει εκείνη από την οποία τον κόλλησε, υπάρχει ελπίδα…
O Γεωργόπουλος παρακολουθεί με όρεξη την Οδύσσειά του και ισορροπεί εντέχνως ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Από κάποια και στιγμή και μετά, δεν ξέρεις στ’ αλήθεια αν θα πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις με τα απανωτά στραπάτσα που δέχεται ο ήρωας του Πουλάκη, διότι δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να αντιληφθούμε τις αντιδράσεις των περισσότερων γυναικών (Ιωάννα Παππά, Κόρα Καρβούνη, Βίκυ Παπαδοπούλου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Σίσσυ Τουμάση και η γιαπωνέζα Μαρί Γιαμαμότο). Την ίδια ώρα στην ταινία εμφανίζονται ζουμεροί χαρακτήρες όπως για παράδειγμα το μεγάλο αφεντικό της επιχείρησης, ο Βαγγέλης Μουρίκης που μπορείς να πεις ότι κλέβει την παράσταση.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr