MINARI - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Το κυνήγι ενός άπιαστου (αμερικανικού) ονείρου από μια Αμερικανοκορεατική οικογένεια στο Άρκανσο της δεκαετίας του ΄80 περιγράφει στη δοσμένη με ζεστασιά και τρυφερότητα ημι-αυτοβιογραφρτική αυτή ταινία του ο Αμερικανοκορεάτης σκηνοθέτης Λι Άιζακ Τσουνγκ, βασισμένη στις δικές του εμπειρίες όταν μεγάλωνε στο Άρκανσο. Εργάτης αρχικά σε φάρμα ζώων στην Καλιφόρνια, ένας γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες Τζέικομπ Γι παίρνει την τριμελή οικογένεια του – την κάπως διστακτική γυναίκα του, Μόνικα και τα δυο παιδιά τους, την Αν και τον μικρότερο και με προβλήματα στην καρδιά – και φτάνει στο Άρκανσο, όπου αγοράζει μια τεράστια φάρμα για κορεάτικα φρούτα και λαχανικά, που θα του δώσουν την ευκαιρία να φτιάξει μια καλύτερη ζωή για την οικογένειά του και να μπορέσουν να απολαύσουν τα αγαθά του πολυπόθητου αμερικανικού ονείρου.

Μόνο που οι συνεχείς αλλαγές και τα διάφορα εμπόδια – οι οικονομικές δυσκολίες, η έλλειψη νερού, οι καιρικές συνθήκες και η εμφάνιση της γιαγιάς, Σουν-για, που φέρνουν από την Κορέα για να κοιτάζει τα αφημένα στο σπίτι παιδιά – λιγοστεύουν τις ελπίδες για το «παραδεισένιο» μέλλον που ονειρεύεται ο Τζέικομπ. Μετά την αρχική, κάπως εχθρική ατμόσφαιρα που δημιουργείται ανάμεσα στη γιαγιά και τον Τζέικομπ αλλά και τον μικρό Ντέβιντ, τελικά είναι η γιαγιά, που με τους σπόρους του μινάρι που φυτεύει πλάι σ’ ένα ρυάκι – σύμβολο της μοναδικής τελικά ελπίδας για ένα καλύτερο, και πιο χειροπιαστό μέλλον – το παράξενο ποτό που χρησιμοποιεί για να καλυτερεύσει την καρδιά του εγγονού, αλλά και τους περιπάτους με τον Ντέιβιντ και τα παιχνίδια – μαζί και τα χαρτιά – που του μαθαίνει να παίζει, θα δώσει μια άλλη πνοή στην καθημερινότητα της οικογένειας. Στην οποία σίγουρα προσθέτει και η παρουσία του εκκεντρικού, ίσως με ινδιάνικη καταγωγή, Πολ (σ’ ένα ρόλο δοσμένο με χιούμορ από ένα εξαίρετο Γουιλ Πάτον), που βοηθάει την οικογένεια στη φάρμα, κουβαλώντας, κάθε τόσο, για να εξιλεωθεί, και ένα τεράστιο σταυρό…

Με τον Τσουνγκ να εστιάζει, με λεπτότητα μαζί και οξυδέρκεια, το ενδιαφέρον του στις σχέσεις ανάμεσα στα πρόσωπά του, αποσπώντας εξαίρετες ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς του, με επικεφαλής τον Στίβεν Γέουν (γνωστό μας από την ταινία Okja και την τηλεοπτική σειρά The Walking Dead) στο ρόλο του επίμονου, αποφασισμένου για ριζικές αλλαγές, Τζέικομπ και με την Γιου-Τζουνγκ Γου στο ρόλο της γιαγιάς να κερδίζει το Όσκαρ δεύτερου ρόλου. Βρίσκοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία να περιγράψει, μέσα από τις καθημερινές αυτές λεπτομέρειες, τη ζωή, τις συνήθειες και τα προβλήματα των μεταναστών και τη σχέση τους με τους άλλους,. λευκούς και όχι μόνο, κατοίκους, καθώς και μια εικόνα της ζωής και των γενικότερων προβλημάτων των κατοίκων του Αμερικανικού Νότου αλλά και των απέραντων εκτάσεων των μεσοδυτικών πολιτειών της Αμερικής, με σκηνές που μου θύμισαν ταινίες από την εποχή της μεγάλης ύφεσης, ιδιαίτερα από ταινίες όπως τη θαυμάσια, άδικα παραγνωρισμένη, Τhe Southerner του Ζαν Ρενουάρ, που παρουσίαζε μια αντίστοιχη φτωχή οικογένεια που αγωνιζόταν να φτιάξει τη δική της φάρμα.