Μενού

ΡΑΦΤΗΣ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Την κρίση, όπως τη ζει ένας ονειροπόλος ράφτης, παρουσιάζει στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της η Ελληνογερμανίδα Σόνια Λίζα Κέντερμαν, που είχαμε γνωρίσει από τις μικρού μήκους ταινίες της, «Νικολέτα» και «Λευκό σεντόνι». Το επάγγελμα του ράφτη βέβαια έχει αρχίσει να εξαφανίζεται εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχουν όμως, ευτυχώς, ακόμη μερικοί, που, όπως ο ήρωας της ταινίας της Κέντερμαν, ο 50χρονος Νίκος (Δημήτρης Ήμελλος) και ο πατέρας του, εξακολουθούν με πάθος και επιμονή να ράβουν ανδρικά κοστούμια. Μόνο που η πελατεία είναι σπάνια, το ραφτάδικο κινδυνεύει να το πάρει η τράπεζα και ο Νίκος, ράφτης της «παλιάς κοπής», για αριστοκράτες πελάτες της δεκαετίας του ’60, παρόλο που κάθε μέρα, ανοίγει το οικογενειακό του ραφτάδικο, κανένας πελάτης δυστυχώς δεν εμφανίζεται.

1116

Ώσπου, απελπισμένος, και με τον πατέρα του στο νοσοκομείο, ο Νίκος, εμπνευσμένος από ένα πλανόδιο πωλητή βιβλίων, αποφασίζει να φτιάξει το δικό του κινητό ραφτάδικο. Με τη βοήθεια μάλιστα μιας συμπαθητικής γειτόνισσας και την επιμονή μιας πελάτισσας που τον θέλει να ράψει νυφικό για την κόρη της, ο Νίκος θα στραφεί γρήγορα και με ανέλπιστη επιτυχία, σε ράφτη νυφικών.

Η Κέντερμαν θέλησε να φτιάξει ένα είδος παραμυθιού με ήρωα ένα ονειροπόλο, που αρνείται να ενηλικιωθεί, ράφτη, σε μια κοινωνία, που δεν είναι έτοιμη να τον αποδεχτεί.

Παρόλο που το σενάριο δεν έχει πάντα την ανάπτυξη και το ρυθμό που θα περίμενες (οι σχέσεις με τη γειτόνισσα αναπτύσσονται κάπως σπασμωδικά αντίθετα μ’ εκείνες με τη μικρή της κόρη, ή με τους δυο ηλικιωμένους φίλους του πατέρα), η σκηνοθέτρια καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή, ιδιαίτερα χάρη στην εξαιρετική ερμηνεία του Ήμελλου, που καταφέρνει με το βλέμμα να εκφράσει δύσκολες καταστάσεις και γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του (συχνά θυμίζοντάς μου τον Πιέρ Ετέξ), καθώς και με το ιδιαίτερα πρώτο μέρος, με τον Νίκο είτε εγκλωβισμένο στο ραφτάδικό του είτε να περιφέρεται στους δρόμους και τις λαϊκές αγορές, αναζητώντας πελάτες – σκηνές που έχουν έντονα το νεορεαλιστικό στοιχείο, στο οποίο ο Γιώργος Μιχαλής καταφέρνει, με την κάμερά του, να δώσει την απαιτούμενη αυθεντικότητα.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr

Smart Search Module