Διαβόητος και ασύλληπτος διαρρήκτης τραπεζών αποφασίζει να παραδοθεί και να επιστρέψει όλα τα κλοπιμαία, αν γίνει αποδεκτό το deal που προτείνει στις Αρχές: να εκτίσει μειωμένη ποινή, ώστε να μπορέσει να μοιραστεί το υπόλοιπο της ζωής του με τη γυναίκα που ερωτεύτηκε. Ατυχώς, θα έχει ν’ αντιμετωπίσει πράκτορες του FBI… πολύ λιγότερο έντιμους από εκείνον!
Δεν έχει κόρη ή οικογένεια να προστατεύσει, αλλά δεν παύει να είναι ο ηθικός ήρωας (ακόμη και όταν είναι ένας παράνομος στην πραγματικότητα!) που θα σε κάνει να ταυτιστείς και να νοιαστείς γι’ αυτόν, αγωνιώντας να τον βλέπεις να διακινδυνεύει τα πάντα μέχρι να δικαιωθεί στο φινάλε (ζωντανός ή νεκρός, σχεδόν με την ίδια αξία!). Ο Λίαμ Νίσον έχει βρει ένα στερεότυπο ρόλων και καταστασιακού σε ταινίες δράσης εδώ και δεκατρία χρόνια περίπου, στο οποίο έχει «αγκιστρωθεί» για τα καλά. Άπαξ και αυτό βρίσκει επίσης σύμφωνους παραγωγούς και κοινό, από εποχής του franchise του «Taken», όλοι πορεύονται ευτυχισμένοι μέχρι να φτάσει στα χέρια του ηθοποιού ακόμη ένα «παρόμοιο» σενάριο.
Ο «Έντιμος Κλέφτης» δεν ανήκει στα χειρότερά του, η ιστορία του έχει ένα ενδιαφέρον twist, όμως ο σκηνοθέτης Μαρκ Γουίλιαμς (συνυπεύθυνος και στη γραφή εδώ) δεν αποδεικνύεται και τόσο ικανός στο να ισορροπήσει το φιλμ μεταξύ (δραματικής) ανάπτυξης χαρακτήρων και περιπέτειας εκδίκησης. Μέσα σε περίπου οκτώ χρόνια, ο Τομ Ντόλαν έχει ληστέψει δώδεκα τράπεζες σε επτά Πολιτείες της Αμερικής, εγκληματικές ενέργειες οι οποίες του έχουν αποφέρει μπάζα αξίας εννέα εκατομμυρίων δολαρίων σε μετρητά. Ενώ βρίσκεται στον «πάγο» για κάποιο διάστημα, και σχεδόν χωρίς να γνωρίζει τι να κάνει με όλα αυτά τα χρήματα, συναντά την Άννι, την ερωτεύεται παράφορα κι αισθάνεται ενοχές για το πώς θα συνεχίσει τη ζωή του μαζί της, καθώς δεν τις έχει αποκαλύψει ποτέ την ιδιότητα του διαρρήκτη, με τους φόβους ότι μια μέρα θα συλληφθεί να τον βαραίνουν καθημερινά.
Ο Τομ θα καλέσει το FBI, θα προτείνει ένα δελεαστικό deal που ενδεχομένως θα τον οδηγήσει στη φυλακή για κάτι σαν δύο χρόνια κι ύστερα θα έχει τη συνείδησή του καθαρή. Οι πράκτορες που αναλαμβάνουν να πάρουν την κατάθεσή του, όμως, ορέγονται τα εκατομμύρια των κλοπιμαίων και στήνουν μια δολοπλοκία που ξεφεύγει κάθε ελέγχου όταν αναγκάζονται να δολοφονήσουν έναν συνάδελφό τους. Η ευθύνη της τελευταίας πράξης, φυσικά, πέφτει στον Τομ, ο οποίος πρέπει ν’ αποδείξει πως είναι αθώος, αλλά και να βρει έναν «κρυφό» σύμμαχο στο FBI, τον οποίο θα οδηγήσει στους πραγματικούς ενόχους.
Ο Νίσον και η Κέιτ Γουόλς κάνουν ωραία χημεία σαν ζευγάρι ταλαιπωρημένο από τη ζωή, που θέλει κάπως να «ξαποστάσει» στο χρόνο που του μένει, και χωρίς αυτούς έχεις την αίσθηση πως το έργο δεν θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Από το υπόλοιπο καστ, ο Τζάι Κόρτνεϊ είναι αποτελεσματικότατος ως το καθίκι της υπόθεσης, που σε κάνει να θέλεις να του κάνεις τη μούρη κρέας από το μίσος (αλλά γι’ αυτό στηριζόμαστε στις ικανότητες του πρωταγωνιστή μας). Υπάρχουν μικροανατροπές καλοδεχούμενες, υπάρχει το μένος του ήρωα το οποίο απολαμβάνεις, αλλά κάμποσες σεναριακές αφέλειες βάζουν τρικλοποδιές στην πλοκή και δεν επιτρέπουν σε τούτο τον «Έντιμο Κλέφτη» να προσφέρει κάτι περισσότερο από ένα χαλαρό διωράκι αστυνομικής δράσης. Ήθελε λίγη αγάπη παραπάνω…