Μενού

ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΦΩΤΙΑ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Στην τρίτη του, βραβευμένη στο τμήμα «Ένα κάποια βλέμμα» του φεστιβάλ των Κανών, ταινία του, «Θα έρθει η φωτιά» (Χρυσός Αλέξανδρος στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), ο Γαλικιανός σκηνοθέτης Όλιβερ Λάσε σκιαγραφεί με φρεσκάδα και ξεχωριστή έμπνευση τις διάφορες πτυχές της ζωής κοντά στη φύση.

Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας του είναι ο Αμαδόρ, ο οποίος, με την αποφυλάκισή του, έχοντας εκτίσει ποινή με την κατηγορία του εμπρησμού (είχε κάψει ολόκληρο βουνό), επιστρέφει στο χωριό του στα βουνά της Γαλικίας (Ισπανία). Από τον τίτλο κιόλας της ταινίας, περιμένεις πως κάποια στιγμή θα ξεσπάσει φωτιά στα δάση της γύρω περιοχής, γεγονός που θα φέρει σε δύσκολη θέση τον «εμπρηστή» Αμαδόρ.

Εκείνο που ενδιαφέρει τον Λάσε δεν είναι η δημιουργία κάποιου σασπένς αλλά της ατμόσφαιρας της ζωής που κυριαρχεί στην περιοχή, με τον Αμαδόρ να περνάει τις μέρες του σιωπηλά, αποφεύγοντας τους συγχωριανούς του που τον αντιμετωπίζουν με καχυποψία και βοηθώντας την αγρότισσα χήρα μητέρα του με τις καθημερινές δουλειές του μικρού τους αγροκτήματος: φροντίζοντας το χωράφι τους, τις λιγοστές τους αγελάδες και το σκύλο τους.

1094 2

Σε μικρές, όμορφα επιλεγμένες σκηνές (όπως εκείνες με τον Αμαδόρ να τρώει σιωπηλά το πρωινό, να παίζει με το σκύλο του ή να προτιμάει να περπατήσει ως το σπίτι του μέσα στη βροχή παρά να δεχτεί την προσφορά ενός συγχωριανού του να τον μεταφέρει στο αυτοκίνητό του, ο τρόπος που κοιμάται την πρώτη βραδιά η γριά μητέρα του, η σχέση που αρχίζει να αναπτύσσεται ανάμεσα στον Αμαδόρ και τη νέα κτηνίατρο, η μητέρα στη διάρκεια της βροχής στο δάσος, όταν βρίσκει προσωρινό καταφύγιο στην κουφάλα ενός τεράστιου, καμένου δέντρου, το καμένο άλογο), ο Λάσε, χωρίς να τις παρατραβάει, καταφέρνει να δώσει ένα είδος παραδεισένιας αγροτικής ζωής, όπου το κάθε τι είναι στενά δεμένο με τη φύση.

Μια ζωή κοντά στη φύση, με τα χρώματα και τους ήχους της, άλλοτε σε ένα τοπίο βροχερό, μελαγχολικό, βουτηγμένο στην ομίχλη, κι άλλοτε σε μια ανοιξιάτικη, πιο ευχάριστη, περίοδο, με τη φωτογραφία του Μάουρο Χέρσε να καταφέρνει να τα συλλάβει τέλεια με τα μουντά της χρώματα (η ταινία, όπως μαθαίνω, γυρίστηκε σε φιλμ των 35 χλστμ. και όχι ψηφιακά) την όλη ατμόσφαιρα, και με τον Λάσε να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς χώρους (τα βουτηγμένα στην ομίχλη τοπία, το δάσος, τους έρημους δρόμους), αλλά και τις σιωπές και τη, δεμένη οργανικά με την υπόλοιπη δράση, μουσική, για να σχολιάσει ή να τονίσει τη ψυχολογική κατάσταση των προσώπων του.

1094 4

Ώσπου, τελικά, ξεσπά η μεγάλη φωτιά στην περιοχή, για να μας αποκαλύψει μια άλλη, εφιαλτική εικόνα του υποτιθέμενου παράδεισου, σε σκηνές δοσμένες με λεπτομέρεια ντοκιμαντεριστική, με τους πυροσβέστες και τους χωριάτες να μάχονται λυσσαλέα, στα διάφορα τμήματά της, για να σώσουν όχι απλά το δάσος αλλά και τα υπάρχοντά τους. Φωτιά που θα ανάψει το υποβόσκον μίσος ορισμένων χωρικών ενάντια στον Αμαδόρ, καταστρέφοντας την παραδεισένια εικόνα που είχαμε σχηματίσει στο πρώτο μέρος της ταινίας. Καταστροφή που, παράλληλα, δίνεται και μέσα από την αποψίλωση του δάσους (ήδη από τα πρώτα πλάνα της ταινίας παρακολουθούμε το συνεχές κόψιμο των δέντρων). Με τον Αμαδόρ Αρίας (βραβείο ερμηνείας στις Κάνες) και την Μπενεντίκτα Σάντσεζ να δίνουν έξοχες ερμηνείες, χρησιμοποιώντας στους δυο τους ρόλους, τα πραγματικά τους ονόματα.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr

Smart Search Module