Αποκλεισμένοι για εβδομάδες στον φάρο τους, δύο φαροφύλακες στη Νέα Αγγλία του 19ου αιώνα αρχίζουν σταδιακά να χάνουν το μυαλό τους και να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Ψυχολογικό θρίλερ που αποτελεί τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Έγκερς μετά την εξαιρετική «Μάγισσα» («The Witch: a New England Folk- Tale», 2015).
Κέρδισε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο περυσινό φεστιβάλ Καννών, ενώ βρέθηκε υποψήφιο για Όσκαρ για τη στοιχειωτική διεύθυνση φωτογραφίας του Τζάριν Μπλάνσκι, μόνιμου συνεργάτη του σκηνοθέτη.
Ο Έγκερς μαζί με τον Άρι Άστερ («Η διαδοχή», 2018 και «Μεσοκαλόκαιρο», 2019) και τον Οζ Πέρκινς, η νέα ταινία του οποίου ακολουθεί στη σημερινή στήλη, αποτελούν τρεις από τους ανανεωτές του είδους του τρόμου, βασισμένοι στην απόκοσμη εικαστικότητα μακριά από εύκολα και χιλιοϊδωμένα κλισέ.
Υιοθετώντας τετράγωνο κάδρο κι ασπρόμαυρη φωτογραφία, ο σκηνοθέτης κι ο φωτογράφος του συνθέτουν εδώ μια εξπρεσιονιστική καταβύθιση στην παράνοια. Οι δυο πρωταγωνιστές είναι τόσο απορροφημένοι στους ρόλους τους, ώστε, σε συνδυασμό με τη φωτογραφία και το μακιγιάζ των Τρέισι Λόουντερ και Έιντριεν Μορό, καταλήγουν στιγμιαία αγνώριστοι.
Τα ασφυκτικά κάδρα του Μπλάνσκι μαζί με τους εμμονικούς ήχους που σχεδιάζουν οι Μάριους Γκλαμπίνσκι και Ντέιμιαν Βόλπι τούς εγκλωβίζουν στο περιβάλλον που μοιάζει να τους καταπίνει, ενώ η συνεχώς εντεινόμενη διαταραχή τους αποδίδεται στα ‘γδαρμένα’ πρόσωπά τους από τις κοφτερές παραμορφωτικές σκιές.
Το μεταφυσικό στοιχείο δημιουργεί μια μικρή έκπληξη και προσθέτει μυστήριο στην πλοκή, συνδέοντάς τη θεματικά με την προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη, χωρίς ν’ αποκαλύπτουμε περισσότερα για να μην προδώσουμε την έκβαση.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr