Στην Αγγλία του 19ου αιώνα η Έμμα είναι μια έξυπνη, όμορφη και πλούσια κοπέλα που της αρέσει να ζευγαρώνει τους ανθρώπους του κύκλου της δημιουργώντας διάφορα μπερδέματα, μέχρι που θα υποχρεωθεί να ξεμπερδέψει τα δικά της συναισθήματα.
Ρομαντική κομεντί εποχής, που διασκευάζει το ομώνυμο μυθιστόρημα της Τζέιν Όστεν, το οποίο εκδόθηκε το 1815. Το έργο έχει μεταφερθεί άλλες τρεις φορές στον κινηματογράφο: στην ελεύθερη διασκευή «Clueless» (Έιμι Χέκερλινγκ, 1995) με την Αλίσια Σίλβερστοουν, που ξαναγυρίστηκε στην Ινδία ως «Aisha» (Ράζσρι Όζα, 2010) με τη Σόναμ Καπούρ, ενώ υπάρχει κι η πιο παραδοσιακή «Emma» (Ντάγκλας Μαγκράθ, 1996) με την Γκουίνεθ Πάλτροου.
Το χιούμορ σε άλλες στιγμές μοιάζει να χρειάζεται καλύτερο ‘κούρδισμα’ και σε άλλες απλώς προκύπτει ελαφρώς επιτηδευμένο (όπως η προσπάθεια του Τζος Ο Κόνορ για μια πιο εξεζητημένη αφέλεια στον ρόλο του ιερέα). Ωστόσο η ταινία παραμένει χαριτωμένη και μεθοδικά δομημένη, στον τρόπο με τον οποίο ‘χορογραφεί’ σεναριακά την αλληλοδιαδοχή των μνηστήρων, που διεκδικούν τα κορίτσια της ιστορίας. Επίσης, παρότι η πλοκή διατρέχει και τις τέσσερις εποχές του έτους, η κομψότητα του σχεδιασμού παραγωγής της Κέιβ Κουίν και των κοστουμιών της Αλεξάντρα Μπερν, φιλτραρισμένη από την παστέλ φωτογραφία του Κρίστοφερ Μπλάουβελτ, τη γεμίζουν με το αίσθημα της διαρκούς άνοιξης που φέρνει ο νεανικός έρωτας.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr