Τη σχέση ανάμεσα σε μια νέα γυναίκα, τη Μόλι (μια πολύ καλή Ελ Φάνινγκ, που είναι και το καλύτερο στοιχείο της ταινίας) και τον συγγραφέα πατέρα της, Λίο (Χαβιέ Μπαρντέμ), που έχει αρχίσει να υποφέρει από άνοια (θέμα που η σκηνοθέτρια αντλεί από οικογενειακή εμπειρία) καταγράφει, στη διάρκεια μιας μέρας, στη Νέα Υόρκη, στην ταινία της αυτή, που πρωτοείδαμε στο φεστιβάλ του Βερολίνου, η γνωστή Αγγλίδα σκηνοθέτρια Σάλι Πότερ («Ορλάντο», «Ο άντρας που έκλαιγε», «Ginger and Rosa»).
Η Μόλι τον συνοδεύει σε διάφορα θελήματα (όπως την επίσκεψη στον οδοντογιατρό), ενώ, ταυτόχρονα, του συμπαραστέκεται, ιδιαίτερα όταν οι άλλοι γύρω του τον αντιμετωπίζουν εχθρικά και δεν δείχνουν πρόθυμοι να τον καταλάβουν. Μια περιπλάνηση στη διάρκεια της οποίας ο Λίο φαντάζεται άλλες, παράλληλες ζωές, τις ζωές που θα μπορούσε να είχε ζήσει – ζωές άλλοτε με την πρώτη του αγάπη (Σέλμα Χάγιεκ) στο Μεξικό, άλλοτε στην Ελλάδα, με σκηνές συχνά σουρεαλιστικές. Ζωές που η Πότερ δεν καταφέρνει πάντα να ανανεώσει στιλιστικά, χρησιμοποιώντας συχνά καταστάσεις κλισέ, με ένα μοντάζ που δεν τις βοηθά καθόλου.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr