Τα στοιχεία του θρίλερ με το μελόδραμα, μαζί με αρκετές ανατροπές, συνδυάζει με δεξιοτεχνία ο Ατόμ Εγκογιάν, σε μια ταινία γύρω από την περίπλοκη, δυσλειτουργική σχέση ανάμεσα σ’ ένα πατέρα και την κόρη του.
Τη σχέση, κάπως δυσλειτουργική, ανάμεσα στην κόρη και τον πατέρα, με τα διάφορα μυστικά και τις ανατροπές της, παρουσιάζει στην ταινία του «Ο τιμώμενος επισκέπτης», ο γνωστός μας Καναδός σκηνοθέτης Ατόμ Εγκογιάν («Αραράτ», «Γλυκό πεπρωμένο», Family Viewing, The Adjuster, Exotica). Η ταινία αρχίζει με την κόρη, την Βερόνικα (Λέιστα Ντε Ολιβέιρα), πρώην δασκάλα μουσικής σε λύκειο, να επισκέπτεται έναν παπά για να προετοιμάσουν τον επικήδειο λόγο στην κηδεία του πατέρα της Τζιμ (Ντέιβιντ Θούλις), πρώην εστιάτορα και πρόσφατα επιθεωρητή του υγειονομικού σε εστιατόρια.
Μέσα από φλας-μπακ, και φλας-μπακ μέσα από άλλα φλας-μπακ, παρακολουθούμε τη θυελλώδη σχέση της Βερόνικας (που μόλις έχει αποφυλακιστεί με μια ψεύτικη κατηγορία για σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκου μαθητή της) με τον πατέρα της. Τα καλύτερα κομμάτια της ταινίας είναι εκείνα με τον Ντέιβιντ Θούλις, εξαίρετο στο ρόλο του καταθλιπτικού, ψυχρού, αυστηρού Τζιμ (με τη σκέψη του πάντα στη φυλακισμένη κόρη του) να ταξιδεύει σε διάφορα εστιατόρια του Τορόντο, ψάχνοντας σε ψυγεία, αποθήκες και μαγειρεία για να βρει τρίχες, νεκρά ποντίκια και άλλα παράξενα, που κινδυνεύουν να βρεθούν στα φαγητά που προετοιμάζουν για τους πελάτες τους οι εστιάτορες.
Υπάρχουν πολλές παράλληλες ιστορίες στο σενάριο που ο Εγκογιάν προσπαθεί να συνδυάσει σε μια ταινία που συνδυάζει με δεξιοτεχνία τα στοιχεία του θρίλερ (μαζί και μια ωραία μουσική υπόκρουση), χωρίς να αρνείται και στοιχεία του μελοδράματος, για να δημιουργήσει και το μυστήριο, προσφέροντας μας μια από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων ετών του σκηνοθέτη.
Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr