Χρειάζονται κότσια και αστείρευτο ταλέντο για να γυρίσεις μια αντιπολεμική σάτιρα καταμεσής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κι ο Έρνστ Λιούμπιτς διέθετε και τα δύο. Η ταινία του, που θεωρήθηκε κακόγουστη όταν κυκλοφόρησε αλλά σήμερα αναγνωρίζεται ως καθαρό αριστούργημα, εξελίσσεται στην υπό ναζιστική κατοχή Βαρσοβία, όπου ένας θίασος βρίσκεται μπλεγμένος στην αποστολή εντοπισμού ενός Γερμανού κατασκόπου.
Ο χειρισμός των ισορροπιών από τον Λιούμπιτς είναι εκπληκτικός, με το σκηνοθέτη να προσδίδει αδιόρατη διηγηματική ρευστότητα στο ύφος της ταινίας, η οποία ξεκινά ως σπιρτόζικη κομεντί, εξελίσσεται σε αγχωτικό θρίλερ και ολοκληρώνεται ως κατάμαυρη κωμωδία που ειρωνεύεται τον παραλογισμό του πολέμου. Όλα αυτά χωρίς να λείπει ο ευφυής σαρκασμός για τις αντιζηλίες των ηθοποιών και το ονειροπαρμένο ταμπεραμέντο τους, που καταφέρνει τελικά να τους γλιτώσει από τη φρίκη.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama