Μενού

ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΣΥ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ - Παυλίνα Αγαλιανού

1839 4

Η ταινία ακολουθεί δύο απατεωνίσκους, τον Albert και τον Bruno, οι οποίοι - λόγω αλόγιστης κατανάλωσης - είναι χρεωμένοι μέχρι τον λαιμό. Καθώς αναζητούν βοήθεια από τους εργαζόμενους της κοινότητας για να επαναφέρουν τη ζωή τους στον σωστό δρόμο, πέφτουν πάνω σε μια ομάδα νεαρών πράσινων ακτιβιστών που μάχονται για το κλίμα. Δελεασμένοι από τη δωρεάν μπύρα και τα σνακ και όχι από τα ιδανικά των ακτιβιστών, ο Albert και ο Bruno εντάσσονται στο κίνημα χωρίς καμία οικολογική συναίσθηση.

Τούτη εδώ η ταινία είναι από εκείνες που αποπνέουν ριζοσπαστισμό, αλλά δυστυχώς, στα πιο έμπειρα μάτια, αυτός ο ριζοσπαστισμός είναι ψευδεπίγραφος. Εξηγούμαστε. Από τη μια μεριά, το να βάζεις δυο απατεώνες μέσα σε μια κινηματική διαδικασία γελοιοποιεί και μειώνει την ίδια την κινηματική διαδικασία. Ποιος μας λέει ότι δεν υπάρχουν κι άλλοι απατεώνες που βρίσκουν την ευκαιρία να επωφεληθούν μιας τέτοιας δράσης; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις ώστε να ενταχθεί κάποιος σε μια τέτοια ομάδα; Από την άλλη πλευρά, μας εξιδανικεύει ανώφελες πρακτικές κομματιών του δικαιωματισμού χωρίς καμιά αλληλεπίδραση με την κοινωνία. Δηλαδή, εάν ανακυκλώνουμε τα αποφάγια των πλουσίων θα σώσουμε τον πλανήτη... Εάν τρώμε ληγμένα τρόφιμα και γίνουμε χορτοφάγοι και δεν σκοτώνουμε τα κατσικάκια θα σωθεί η τροφική αλυσίδα... Εάν εμείς οι ίδιοι σταματήσουμε την υπερκατανάλωση φυσικών πόρων, όπως είναι ένα ταξίδι με αεροπλάνο, θα αποφύγουμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου... και άλλα τέτοια... Ας μην ξεχάσουμε να πούμε ότι οι τράπεζες που ξεσπιτώνουν τους δανειολήπτες είναι επειδή αυτοί είναι απατεώνες... Μας θυμίζει το «Ολοι μαζί τα φάγαμε»... Μα είναι δυνατόν να ρομαντικοποιεί κανείς τέτοιες πλευρές και να το πλασάρει και σαν προοδευτικό σινεμά; Μέρες που 'ναι στη Γαλλία, καταλαβαίνει κανείς τον βρώμικο ρόλο του οπορτουνισμού, στο σινεμά τουλάχιστον που πλάθει συνειδήσεις... Αποθεώνοντας την ατομική ευθύνη αποσιωπάς τον ρόλο του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, του κράτους. Ολοι το ξέρουν αυτό, έτσι δεν είναι;

Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr

Smart Search Module