Μενού

ΠΑΡΙΣΙ ΞΑΝΑ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

1808 3

Μια νεαρή γυναίκα, η Μία, προσπαθεί να ξεπεράσει ψυχολογικά και σωματικά τη φρικτή εμπειρία μιας τρομοκρατικής επίθεσης σε μπιστρό του Παρισιού, στο δραματικό αυτό ψυχογράφημα που σκηνοθέτησε η Αλίς Ουινοκούρ («Augustine»), εμπνευσμένο εν μέρει από την εμπειρία του αδερφού της, από τους επιζώντες της τρομερης σφαγής στο Μπατακλάν Μιούζικ Χολ το 2015.

Η μέχρι τότε ήρεμη σχέση της Μίας, μεταφράστριας στη γαλλική τηλεόραση, με τον σύντροφος της, χειρουργό Βενσάν, θα ανατραπεί μετά την τρομοκρατική επίθεση, με τη Μία να προσπαθεί με διάφορους τρόπους να ξεπεράσει μια εμπειρία που για ένα διάστημα δεν μπορεί (ή αποφεύγει) να θυμηθει.

Ύστερα από ένα «διάλειμμα» ανάρρωσης στην εξοχή, η Μία επιστρέφει στο Παρίσι και αρχίζει να επισκέπτεται το μπιστρό, όπου μαζεύονται κάθε τόσο τα λιγοστά επιζήσαντα μέλη της πολύνεκρης τρομοκρατικής επίθεσης, για να μπορέσει να θυμηθεί τα συμβάντα και να ξεπεράσει το ψυχολογικό της τραύμα. Εκεί θα γνωρίσει έναν από τους επιζώντες, τον επιχειρηματία Τομά, με σπασμένο πόδι και πατερίτσες, ο οποίος θα την βοηθήσει να συνδέσει τα κομμάτια εκείνα που λείπουν από τη μνήμη της και που θα ξαναφέρει στη μνήμη της για να μπορέσει να οδηγηθεί στην αναγκαία λύτρωση.

Με ένα καλογραμμένο, με ωραίους χαρακτήρες και σωστούς διαλόγους, σενάριο, η Ουινοκούρ κίνησε με ξεχωριστή μαεστρία τους δυο πρωταγωνιστές της, τη Βιρζινί Εφιρά, εξαιρετική στο ρόλο της Μία, και τον Μπενουά Μαζιμέλ, το ίδιο εξαιρετικός στο ρόλο του Τομά (καθόταν στο τραπέζι απέναντί της και την παρακολουθούσε ενώ γιόρταζε τα γενέθλια του, την ώρα της το επίθεσης), για να αφηγηθεί, με οικονομία και πλήρη έλεγχο των μέσων της, το δράμα αυτό της συντετριμμένης πνευματικά ηρωίδας της, ξεκινώντας από τις σκηνές της τρομοκρατικής επίθεσης (δοσμένες χωρίς εντυπωσιασμούς) ως εκείνες της σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ αυτήν και τον Τομά (σχέση από την οποία δεν λείπει και το λεπτό χιούμορ), και που θα την βοηθήσει να «ξαναδεί το Παρίσι» («ξαναβλέποντας το Παρίσι» είναι και ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας), να δει, δηλαδή, τη ζωή διαφορετικά, με ένα πιο άμεσο και ελπιδοφόρο τρόπο, έχοντας πια γνωρίσει (με τον πιο οδυνηρό τρόπο) πως οποιαδήποτε στιγμή η τύχη μπορεί να αλλάξει αναφανδόν τη ζωή σου.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr

Smart Search Module